Allochtonen en kanker: meer dan een taalbarrière

Taal is de meest voor de hand liggende factor die in de weg kan staan bij de communicatie tussen behandelaar en allochtone patiënten. Maar ook hebben allochtonen vaak een eigen interpretatie van ernstige ziekten. De uitleg over wat kanker inhoudt, hoe levensbedreigend de ziekte kan zijn en wat het doel en de mogelijkheden van de behandeling zijn, komt daardoor niet altijd goed over.

Daarnaast blijkt uit het rapport dat het hebben van kanker vaak moeilijk bespreekbaar is in de familie en naaste omgeving van de allochtone patiënt wat kan leiden tot het verzwijgen van de ziekte voor de omgeving of tot het vermijden van de noodzakelijke medische behandelingen.

De opstellers van het rapport benadrukken dat goede communicatie gebaat is bij inlevingsvermogen 'aan beide kanten van de toonbank'.

Minder kanker bij allochtonen

Het aandeel van kanker als doodsoorzaak bij allochtonen ligt gemiddeld de helft lager vergeleken met autochtonen. Allochtonen, met name oudere migranten uit de 1e generatie, hebben minder last van de negatieve effecten van een 'westerse' leefstijl (roken, slechtere voedingsgewoonten en alcohol).

Het percentage van allochtonen onder mensen met kanker zal in de toekomst toenemen. Deze stijging is het gevolg van de vergrijzing van de 1e generatie allochtonen. En van het feit dat allochtonen op jongere leeftijd naar Nederland zijn gekomen en langer zijn blootgesteld aan de westerse levenstijl. In de grote steden waar veel allochtonen wonen, Amsterdam, Rotterdam en Den Haag zullen de percentages stijgen van 6% in 2005 naar 11% in 2015 tot ruim 20% in 2030.

Het Rapport 'Allochtonen en kanker; Sociaal-culturele en epidemiologische aspecten' is opgesteld door de werkgroep 'Allochtonen & Kanker' , onder voorzitterschap van prof. dr. Harry Nijhuis. De werkgroep maakt onderdeel uit van de Signaleringscommissie Kanker van KWF Kankerbestrijding.