Expo ‘Schemering’ laat je dwalen door een kleurrijk dodenrijk

De kleurrijke werken waarop Sarah Grothus haar universum afbeeldde, bedekken complete wanden van het museum. De gang is omgebouwd tot lange doodskist met zachte wanden van beschilderd doek, de grootste en kleurrijkste doodskist van Nederland. Hier doorheen lopen voelt als een overgangsrite, een transformatie. Je voelt je nietig tussen alle groteske en spookachtige figuren. Ze zijn niet allemaal vriendelijk, ze vertolken alles wat we in ons hebben. Lief, zorgzaam, dreigend en bruut. Zijn ze dood of levend, zijn het geesten misschien?

De magische dimensie van licht en geluid

Verschillende elementen beïnvloeden je ervaring van de tentoonstelling: het gebouw zelf, de lommerrijke begraafplaats waar het museum is gevestigd en in deze expositie vooral ook het steeds wisselende daglicht. Door het invallende zonlicht zie je de schaduwen van de oude begraafplaatsbomen bewegen op de grote, doorschijnende doeken; alsof er twee werelden door elkaar lopen. Ook geluid speelt een grote rol in de centrale tentoonstellingszaal. Speciaal voor de expositie componeerde Daniël Maalman De geesten zijn met ons, een electrosoundscape-installatie van ruim 20 minuten.

Fascinerend werk.. […] Bij binnenvallend zonlicht wisselen de kleuren en brengen onverwachte contrasten van zacht roze tot diep bloedrood, waardoor je stemming meevibreert in die schemerige binnenwereld van Grothus. – Marjan Berk, AD

Hoe gaan we om met de dood?

Sarah Grothus is sinds haar vijfde, toen haar opa overleed, gefascineerd door de dood. Ze haalt inspiratie voor haar werk uit verschillende culturen, mythes en religies. Dankzij een beurs van het Mondriaan Fonds reisde ze naar Mexico, waar ze Día de Muertos meemaakte. Die ervaring liet haar niet meer los. De feestelijke sfeer vormde een groot contrast met de manier waarop we hier met de dood omgaan: we zijn er bang voor, en willen hem wegstoppen. Met haar werk wil ze daar vragen over oproepen.

Sarah Grothus (Duitsland, 1984) is een groot schilderkunstig talent. Ze kreeg haar kunstopleiding in Gent en Enschede en deed residencies in Amerika, Mexico en Zweden. Ze exposeerde eerder op verschillende plekken in Duitsland, Mexico en Nederland, waaronder in het Rijksmuseum Twente. Schemering is haar eerste solotentoonstelling.

Museum Tot Zover belicht de dood in al zijn facetten door middel van kunst, fotografie en historische objecten. Het museum is beslist niet zwaarmoedig, de toon is open en helder. Bekende tentoonstellingen zijn Funeral Train (***** de Volkskrant), Post Mortem, De Laatste Aai (**** de Volkskrant) en EAT LOVE DIE. Het museum is gevestigd op begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam.