Vraag over "Wie regelt alles?" (wensenregistratie uitvaartverzekeraars)
9 november 2002
Vraag nummer: 1483 (oude nummer: 1840)
Wed Oct 3 21:10:25 2001
Geachte heer,
Ik las Uw antwoord op de vraag: "wie regelt alles?" van 1 oktober.
Met name het eind van het antwoord, verbaast mij. U adviseert uitvaartwensen in een testament vast te leggen. Ik vraag me af of dit antwoord wel objectief en handig is. Het is namelijk bij veel uitvaartverzekeraars en uitvaartverzorgers mogelijk laatste wensen te registreren. Dit is vele malen goedkoper dan een notariële vastlegging.
N.N.
Antwoord:
Thu Oct 4 00:40:49 2001
Geachte heer of mevrouw,
Ik adviseerde in mijn antwoord op de betreffende vraag niet alleen uitvaartwensen, maar ook de verdeling van spullen (want dat vroeg de vragensteller), in een testament vast te leggen. De verdeling van goederen is typisch iets om bij testament te doen. Sterker, het kan niet anders dan bij testament, tenzij het om enkele eenvoudige niet waardevolle zaken gaat. Dan kan het bij codicil.
Bij uitvaartverzorgers kan men soms een codicil registreren. Dat vind ik een beetje gevaarlijk, omdat het maar de vraag is of men na iemands overlijden de juiste uitvaartverzorger benadert, die het codicil heeft.
Nabestaanden moeten dan wel weten naar wie ze toe moeten. Maar, dan kan de (a.s.) overledene beter zijn codicil direct aan de betrokken nabestaanden geven. Dan weten ze meteen wat ze moeten doen en hoeven ze dat niet bij/via een ander te vragen.
Uitvaartverzekeraars bieden vaak de mogelijkheid om wensen op een voorgedrukt formulier vast te leggen. Dat zijn wensen aangaande de uitvaart, zoals de keuze tussen begraven of cremeren, of men een eigen graf wil, of men bij crematie de as wil laten verstrooien, wie een rouwbrief moet krijgen en welke muziek gespeeld moet worden. Die formulieren voorzien echter niet niet in de verdeling van goederen.
En - en dat is nog belangrijker - die formulieren hebben geen enkele juridische status. Als erfgenamen besluiten om het anders te doen dan zoals het in dat formulier staat, dan moet het anders gebeuren.
De wet zegt heel precies wat je bij testament moet doen. En als je een testament niet nodig vindt - omdat er geen waardevolle goederen te verdelen zijn en geen andere zaken te regelen zijn, zoals dat de langstlevende partner alles in vruchtgebruik mag houden of voogdij van kinderen - kun je met een codicil volstaan. De wet zegt echter dat zo'n codicil handgeschreven moet zijn. En dat is een formulier van een verzekeraar niet.
Dat geldt overigens ook voor een codicil dat mensen op internet kunnen invullen; het heeft zo geen enkele rechtskracht.
In de praktijk zullen veel nabestaanden die wensen toch wel respecteren. Maar als er 1 dwarsligger tussen de nabestaanden zit, zal blijken dat het formulier geen rechtskracht heeft.
Ik heb op deze site al vaker veel uitgebreider de verschillen tussen een testament en codicil en andere verklaringen beschreven en wil daar kortheidshalve naar verwijzen.
Nog een laatste opmerking over de kosten. Een testament kost inderdaad geld. Niet heel veel, een paar honderd gulden. Als men echter bedenkt hoeveel geruzie, gedonder, onzekerheid en ellende er mee voorkomen kan worden, dan is dat een schijntje. Kent u het spreekwoord 'Goedkoop is duurkoop'? Wanneer het om een nalatenschap gaat, komen daar ook ettelijke maagzweren bij.
mr W.G.H.M. van der Putten
4 oktober 2001
