Geachte Mr. van der Putten.
Anne is dood gereden op xx-xx-20xx. Haar as staat in de tuin bij haar partner ( niet getrouwd of samenleveningcontract ) maar toen met goed keuring van haar ouders.
Nu willen ze de as ergens anders hebben, vinden het niet prettig om bij Bernhard te moeten komen voor de as van Anna.
Bernhard heeft moeten tekenen voor de as, niet haar ouders. Wel samen afscheid geregeld,
afscheidskosten voldaan door verzekering van dader.
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Vanwege de privacy van alle betrokkenen heb ik de namen en datum onleesbaar gemaakt. Misschien had u al gefingeerde namen gebruikt, maar dat riskeer ik niet. Ik gebruik de namen A en B, Anne en Bernhard.
Bernhard is doordat de as in zijn tuin is geplaatst, eigenaar van de as geworden. De ouders van Anne kunnen niet eisen dat Bernhard de as afstaat of een andere plek geeft.
Misschien vindt Bernhard het inmiddels ook al niet meer zo prettig dat de as van Anne in zijn tuin staat, want dat geeft een permanente herinnering aan het ongeval, die ook belastend kan zijn. Ik zou de ouders van Anne adviseren om de zaak op een rustige manier aan te kaarten en te polsen of Bernhard nog wel zo blij is met de asbus in zijn tuin. Misschien kunnen ze dan samen een alternatief bedenken. Dat kan zijn een plek op een begraafplaats, maar misschien kan de as ook verdeeld worden.
Of Anne en Bernhard wel of niet getrouwd waren of wel of geen samenlevingscontract hadden, is in dit kader helemaal niet relevant. (Er zijn tegenwoordig veel vaste en langdurige relaties tussen mensen die niet juridisch vorm gegeven zijn. Voor de Wet op de lijkbezorging is niet relevant of iemand getrouwd is of geregistreerd partner is, maar of iemand feitelijk levenspartner was. Maar dat terzijde).
Wie het afscheid geregeld heeft en betaald heeft, is ook niet relevant.
Ik begrijp uit uw verhaal, omdat Bernhard voor de as heeft moeten tekenen, dat hij de opdrachtgever voor de crematie is geweest. Dat is vaak wel bepalend voor wie zeggenschap heeft over de as. Maar dat verliest zijn relevantie op het moment dat een asbus in een graf of urnengraf of urnennis wordt bewaard of permanent thuis wordt bewaard. Op dat moment vervalt de verantwoordelijkheid en zeggenschap van de opdrachtgever van de crematie. De persoon die de rechten op het graf of de nis heeft, of de eigenaar of bewoner van het pand of perceel waar de asbus is, heeft dan de volledige zeggenschap. En de bewoner of eigenaar van een huis of tuin wordt zelfs eigenaar van de asbus en de as, als de as zich daar bevindt.
Kan daar ooit iets aan veranderen? Ja, maar alleen in beperkte situaties. Het kan alleen als hard gemaakt kan worden dat de huidige situatie in strijd is met de laatste wens van de overledene. In dit geval zou dat kunnen zijn dat Anne in een testament of codicil heeft vastgelegd dat zij na haar overlijden wil worden gecremeerd en bijvoorbeeld wil worden uitgestrooid op zee. Dan zouden haar ouders met het testament in de hand nakoming van die wens kunnen vorderen, desnoods via de rechter. Maar dan zou het wel vreemd zijn dat de ouders eerst hadden ingestemd met een bestemming die niet overeenkwam met de wens van hun dochter.
De wens van de overledene is eigenlijk normaal gesproken het enige criterium aan de hand waarvan een rechter tot een andere bestemming van diens as besluit. Het is echter moeilijk en vaak onmogelijk om die wens hard te maken.
TIP
Laat nabestaanden niet onnodig zoeken naar oude polissen. Registreer of u een uitvaartverzekering hebt op uitvaartverzekeringsregister.nl
Ook verstandig om in te vullen als u GEEN verzekering hebt.
TIP
Bezoek ook eens de video-adviesrubriek: Infotheek - reportages - kijkersvragen - juridische vragen en antwoorden (klik hier).
Zoals: Wie is verantwoordelijk voor de kosten van de uitvaart?
Spelregels
