Mag een uitvaartondernemer zonder overleg over alternatieve methoden met nabestaanden de mond dicht hechten?
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Het hechten van de mond is een gangbare manier van verzorging van een overledene.
Als nabestaanden bijzondere of persoonlijke wensen hebben ten aanzien van (de wijze van) de verzorging van de overledene, ligt het in de rede dat zij vooraf kenbaar maken dat zij daar overleg over willen hebben.
Niet andersom, want er zijn allerlei handelingen die standaard gebeuren en waar zelden of nooit bezwaren tegen zijn. Het is dan niet logisch dat de uitvaartverzorger dat aankaart. Mede omdat hij of zij niet weet bij wie dat zou kunnen. Er is meestal geen direct contact tussen degene(n) die het lichaam verzorgen en nabestaanden.
Het is natuurlijk niet verboden dat degene die de overledene verzorgt, wel een of meer vragen aan de familie voorlegt. Als iemand het kan en wil voorleggen, is dat alleen maar positief. Maar de verzorging van de overledene vindt kort na het overlijden plaats; dan is in sommige gevallen nog niet duidelijk wie de opdrachtgever van de uitvaart wordt en dan de aangewezen persoon is om beslissingen te nemen Je kunt bepaalde handelingen niet eindeloos uitstellen om er nog eens met iemand over te overleggen. Dat kost tijd en tijd kost geld en dan zou het het doel voorbij kunnen schieten. Je moet ook wel praktisch blijven.
Van tevoren is ook niet altijd duidelijk welke handelingen nodig zullen zijn. Dan kan het heel theoretisch worden wat er misschien wel of misschien niet zou moeten gebeuren. Bijvoorbeeld gasvorming in de buik is zo'n onderwerp.
Uitvaartondernemers bespreken dit soort details gewoonlijk niet uit zichzelf.
Als er iets is gebeurd waar u niet blij mee bent, kunt u natuurlijk aankaarten of het alsnog op een andere manier kan.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Naschrift 24 mei 2023
Ik kreeg de vraag of voor een invasieve handeling de toestemming van nabestaanden nodig zou zijn. Nee, dat is niet het geval.
Een vergelijking met bijvoorbeeld sectie is onjuist.
Juridisch kun je ook niet veel met het begrip 'nabestaanden', want dat is in potentie een heel grote groep mensen. Denk aan kinderen, broers, zussen, ouders, aangetrouwde familie, stiefkinderen, stiefouders, partner, levensgezel, enz. enz. Al die mensen kunnen onder het begrip 'nabestaanden' vallen. Hoe grens je die groep dan eventueel af? Moet iedereen om zijn/haar mening gevraagd worden? Beslist dan de meerderheid? Telt de stem van bloedverwanten zwaarder dan die van bijvoorbeeld stiefkinderen? Heeft 1 nabestaande een vetorecht?
Men praat vaak heel makkelijk over 'de nabestaanden', maar in de praktijk kan dat veel onduidelijkheid en gedoe geven.
Spelregels
