Aanvulling 4177 (schijndode vrouw overleden in koelcel)

28 maart 2004

Vraag nummer: 3028  (oude nummer: 4178)

Geachte heer Van der Putten,

het kostte me even wat moeite om het terug te vinden...

***************************
Duitse sterft pas in mortuarium
2002-03-14
BERLIJN - Een 72-jarige Duitse vrouw is ten onrechte dood verklaard en naar een mortuarium gebracht. Daar is ze aan onderkoeling overleden. Dat heeft de Duitse justitie gisteren bekendgemaakt.
Naar de arts die de vrouw dood verklaarde, loopt een onderzoek. De vrouw was vorige maand in een bejaardentehuis ten val gekomen en buiten bewustzijn geraakt. Op basis van de kleur van haar huid constateerde de arts dat ze was overleden en stuurde hij haar naar het mortuarium. Personeel van de begraafplaats haalde het lichaam zeven uur later uit de koelruimte om het in een kist te leggen. De medewerkers merkten toen dat de vrouw nog maar net dood moest zijn. Ze is hoogst waarschijnlijk door onderkoeling overleden. Medische experts moeten de exacte doodsoorzaak vaststellen. De arts kan worden vervolgd voor dood door nalatigheid.

Bron: Telegraaf
***************************

Vorig jaar heeft het in meerdere kranten gestaan, een broodje aap verhaal?. In de praktijk blijken veel verpleeghuisartsen 's nachts hun bed niet uit te komen voor een sterfgeval. De "overledene" is dan 's morgens de eerste patient die door de arts gezien wordt.
Het is dus zeer wel mogelijk dat de nachtdienst van het verpleeghuis denkt onterecht "die is dood" en een overledene met bed en al naar de koeling brengt, waar het lijdend voorwerp in deze letterlijk koud gemaakt wordt...

Antwoord:

Geachte heer of mevrouw,

Ik kan me dit Duitse voorval van 2 jaar geleden niet herinneren.

Dat er nogal wat onvrede is over de bereidheid van artsen in het algemeen - en verpleeghuisartsen en GGD-artsen in het bijzonder - om lijkschouwing te verrichten, is helaas waar. Het heeft geen prioriteit en men is soms ook niet bereid om buiten kantooruren te komen. Dat dit risico's in zich herbergt, zoals u beschrijft, is helaas ook waar.
De problematiek als zodanig is bij de overheid wel bekend, maar het ondernemen van actie stuit op wettelijke en praktische bezwaren. Ik heb de indruk dat er eerst een spreekwoordelijk kalf moet verdrinken, alvorens er maatregelen worden getroffen.

mr W.G.H.M. van der Putten