8 september 2002
Vraag nummer: 1062 (oude nummer: 1397)
Sat Jul 2 12:34:12 1999
Draait de familie op voor de kosten voor mortuariumgebruik in een ziekenhuis? Er is geen opdracht van de familie.
Antwoord:
Sat Jul 3 00:15:39 1999
Geachte heer,
Ik heb in deze rubriek al eens eerder een vraag gehad of nabestaanden de kosten van een mortuarium na een overlijden in het ziekenhuis zelf moeten betalen. Zulks naar aanleiding van een uitspraak van de rechtbank in Groningen. Daar heb ik een uitvoerig antwoord op gegeven (op 18 februari 1998, zie in het archief).
Inmiddels zijn er enkele nieuwe rechtszaken geweest. Uit het hoofd gezegd vorig jaar van de rechtbank Breda en onlangs van de rechtbank Den Bosch. In deze laatste zaak werd op 5 februari 1999 gevonnist. De zaak was aangespannen door Dela en speelde in het Medicentrum van Den Bosch. Het is een heel aardige zaak. Het was een proefprocedure, waarbij Dela als niet-belanghebbende partij niet ontvankelijk was in haar vordering (niet iedereen kan zomaar bij wijze van proef een proces aanspannen; je moet ook werkelijk partij zijn), maar waarin de rechtbank toch haar best heeft gedaan om zoveel mogelijk inzicht te geven over hoe over deze materie gedacht kan worden.
De rechtbank te 's-Hertogenbosch concludeerde in die zaak dat de kosten van de eerste hygiënische verzorging van de overledene en van het mortuarium geacht moeten worden onderdeel te zijn van de behandelingsovereenkomst en vallen binnen de kosten van verplegen en verzorgen; er is geen rechtsgrond om deze kosten daarnaast nog eens afzonderlijk in rekening te brengen.
Dela concludeerde na deze proefprocedure dat ziekenhuizen DUS nooit mortuariumkosten in rekening mogen brengen. Met die conclusie ben ik het niet eens. Wie dit vonnis goed leest - althans zoals ik het lees - ziet dat er wel degelijk een rechtsgrond voor het in rekening brengen van mortuariumkosten kan zijn. De rechtbank is helemaal afgestapt van het verhaal van de rechtbank Groningen - wat ik persoonlijk een onlogisch vonnis vind - over de tarievenregelingen in de gezondheidszorg. Dat is ook m.i. niet van toepassing. De rechtbank zegt dat er - in dit geval - geen contractuele grondslag was. Ik concludeer daaruit dat er dus best in een ander geval WEL een contractuele grondslag kan zijn, mits een ziekenhuis dit op de juridisch juiste manier regelt. Dat kan door een adequate regeling in de algemene voorwaarden van het ziekenhuis op te nemen en op de juridisch juiste manier bekend te maken (bijvoorbeeld publikatie in een patiëntenboekje).
Het ziekenhuis in Breda in de andere zaak had een regeling getroffen, maar geen goede.
Ik heb vorig jaar zelf enige adviezen op dit vlak afgegeven en verwacht dat deze een rechterlijke toets kunnen doorstaan. Mortuariumkosten komen dan voor rekening van nabestaanden of een uitvaartverzekeraar (sorry, Dela). Overigens, afgezien van de juridische aspecten, vind ik dat persoonlijk ook niet onredelijk of onbillijk. Een overledene moet verzorgd worden en het is m.i. objectief om het even waar het gebeurt, in het ziekenhuis of in het rouwcentrum van een uitvaartondernemer. Het zal gedaan moeten worden en waarom zouden nabestaanden het in het eerste geval niet willen betalen en in het tweede geval wel?
mr W.G.H.M. van der Putten
3 juli 1999
Spelregels
