Dat as verdeeld mag worden in welke verhouding dan ook is bekend. Indien as over twee asbussen wordt verdeeld zal uiteraard slechts in één asbus het identiteitssteentje op de as kunnen worden gelegd. De andere asbus krijgt weliswaar een sticker met opschrift [waarop ook het crematie(identiteits)nummer] wordt vermeld, echter kan ik bij opening van de asbus nergens meer uit herleiden dat dit ook dezelfde as is. De opdrachtgever zal bij het afhalen van de as medegedeeld dienen te worden dat in één asbus zich dus géén identiteitssteentje bevindt. Zijn hieromtrent wettelijke afspraken gemaakt of is het zo dat indien de opdrachtgever hierover door het crematorium wordt geïnformeerd, alles in orde is?
Met vriendelijke groet,
Antwoord:
Geachte heer,
Indien de as verdeeld wordt, is de as niet meer identificeerbaar zoals dat volgens wettelijke voorschriften met één asbus het geval is. Dat is een consequentie van delen, die de wetgever zich bewust was, mag ik aannemen.
Moet je als crematoriumhouder een opdrachtgever hierover informeren? Moeten niet, in de zin dat er geen verplichting voor is. Is het dan netjes, om het anders te zeggen? Ik weet het niet. Het is allereerst de vraag of de opdrachtgever verwacht dat er wettelijke waarborgen zijn voor de identiteit van de as en dat hij dat opgeeft als hij de as verdeelt. En die waarborg zit hem niet zozeer in dat steentje, maar vooral in de originele hermetisch gesloten bus met onuitwisbaar opschrift. Als je iemand gaat vertellen dat iets er niet is, was hij/zij toch niet verwacht had of niet bij had stilgestaan, kun je er ook misverstanden mee oproepen. Als jurist zou ik zeggen dat je dit soort aspecten in de algemene voorwaarden moet vastleggen. Als je nabestaanden as in handen geeft en wanneer je later als houder van een crematorium of begraafplaats as krijgt die niet in de originele asbus zit, heb je geen enkele garantie wiens as het is. De garantie wiens as het is, speelt alleen als je as moet afgeven (en dat moet registreren) en als je as moet gaan bewaren of verstrooien (en dat moet registreren). Als je als houder de as niet in een originele asbus krijgt, weet je gewoon niet zeker wiens as het is. Ik zou dan registreren dat ik as heb gekregen van die en die persoon die verklaart dat het gaat om as van persoon X, maar dat je dat zelf niet kon vaststellen omdat de as niet in een geslotenasbus zat. Je registreert dan wat de feiten zijn, namelijk dat een ander iets beweert. Maar je kunt dan toch gegevens over die overleden persoon in je administratie vast leggen en terug vinden.
Dat de familie geen objectieve zekerheid heeft om wiens as het gaat, zal de familie niet weg vinden. Men weet dat het om de as van een dierbare gaat, omdat men het crematorium op het moment van het ter beschikking stellen van de as vertrouwt. Terecht. Ik ken crematoria niet anders dan uiterst voorzichtig met de as.
Spelregels
