Wij zijn op dit moment bezig met een familiekwestie. Er zijn een hoop wrijvingen heen en weer, en de situatie is al dermate hoog opgelopen dat een normaal gesprek al bijna niet meer mogelijk is.
Het verhaal: mijn moeder is na een kort, maar heftig ziekbed in augustus overleden. Het regelen van de uitvaart bracht al allerlei irritaties met zich mee, met name omdat er weinig is vastgelegd door mijn moeder en de overige erfgenamen (zogenaamd) precies weten hoe moeder het gehad had willen hebben, uit uitgebreide gesprekken met mijn (onze) moeder. Alles werd gebracht onder het mom van; respect voor de wensen van de overledene (zo had mamma het graag willen hebben, hier hield mamma van, etc.), waarbij echter de uiteindelijke uitkomst zo werd “bijgeschaafd” zoals de overige erfgenamen erfgenamen het persoonlijk graag wilden zien/heben.
Op een gegeven ogenblik kwam er van een andere erfgenaam het verzoek om as van de overledene te mogen “hebben”. Op de eerste plaats ben ik daar absoluut op tegen, op de tweede plaats weet diegene absoluut (nog) niet wat ze er mee wil en kan mamma zo maar ergens in de kast terechtkomen en op de derde plaats (om even door te gaan op de wensen van de overledene) weet ik zeker dat mamma nooit zou willen dat een erfgenaam met een deel van haar om haar nek (voorbeeld) zou gaan lopen!
De meningen over wel of niet doen waren/zijn verdeeld. De “opdrachtformulieren” moesten worden getekend, waarbij de oudste erfgenaam uiteindelijk deze papieren door haar partner liet tekenen. Op dat moment zag ik daar geen kwaad in en wilde ook niet een nieuwe “strijd” beginnen.
Nu de situatie steeds dreigt te escaleren heb ik contact gezocht met de uitvaartondernemer en aangegeven dat ik er vanuit ga dat als 1 van de erfgenamen niet akkoord gaat met de wijze van asbestemming, iets dergelijks ook niet zal gebeuren. Als antwoord kreeg ik echter dat de OPDRACHTGEVER hierover beslist. Ik gaf toen aan dat deze opdrachtgever niet eens een erfgenaam is en dat de begrafenisondernemer in gebreke is gebleven door dit (dat de opdrachtgever de uiteindelijke beslissing neemt over de asbestemming) niet voor tekening van de papieren aan te geven (aangezien er toen ook al strubbelingen waren en ik daar dan absoluut geen toestemming voor had gegeven!). Ik heb hem gezegd hem een aangetekende brief te zullen sturen waarin in aan zal geven dat ik niet wil dat dit (as verdelen) gaat gebeuren. De begrafenisondernemer gaf echter aan dat ik wettelijk geen poot heb om op te staan. Ook het inschakelen van een advocaat zou geen zin hebben! Klopt dit en kan ik hier nog iets mee???
Hartelijk dank voor uw reactie.
Met vriendelijke groet,
XX
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Inderdaad is het zo dat de opdrachtgever van de crematie ook degene is die beslist over de asbestemming. Zie de vele vragen in de subrubriek 'Keuzes en zeggenschap over as' in de rubriek 'Cremeren'.
Kunt u hier nog iets mee? Ja, natuurlijk.
U kunt een klacht indienen over de uitvaartondernemer, omdat deze niet duidelijk heeft aangegeven wat de gevolgen van het geven van opdracht voor de asbestemming was. Tenminste, als de ondernemer was aangesloten bij een brancheorganisatie die is aangesloten bij het Klachteninstituut Uitvaartwezen (dan is de Ombudsman Uitvaartwezen bevoegd; zie www.KlachteninstituutUitvaartwezen.nl) of bij de Geschillencommissie Uitvaartwezen.
Echter, ook als uw klacht gegrond wordt bevonden, hebt u daarmee nog geen zeggenschap over de as of invloed op de bestemming van de as. U kunt hooguit enige genoegdoening krijgen in de vorm van het op zijn vingers tikken van de ondernemer.
Het kan zeker wel zinvol zijn om een advocaat in te schakelen. Die kan dan optreden tegen de opdrachtgever van de crematie, indien er dingen dreigen te gaan gebeuren die u niet zinnen. In het uiterste geval kan een rechtszaak begonnen worden. Maar de rechter zal altijd als richtsnoer voor zijn uitspraak de de vraag stellen "Wat was de wens van de overledene?" Dat moet men dan niet alleen kunnen roepen, maar ook hard kunnen maken. Door heldere verklaringen van getuigen of door documenten. Ik begrijp dat uw moeder niets op schrift heeft gesteld. Dat is erg jammer en is ook erg onverstandig. Ik zeg al vele jaren: laat uw nabestaanden niet in het ongewisse en geef ze geen kans voor discussie: maak het hen makkelijk door zelf duidelijk op te schrijven wat u wilt. Maar ja, dat gebeurt zo zelden.
Of een advocaat iets kan uitrichten kan ik niet beoordelen. Daarvoor moet iemand meer details over de gang van zaken kennen en eigenlijk ook eerst het verhaal van de andere kant horen.
Het kan zinvol zijn om uw verhaal aan een advocaat voor te leggen en hem/haar de situatie te laten beoordelen. Het hoeft misschien ook niet op een rechtszaak uit te draaien. Alleen al een duidelijke brief van een advocaat kan de andere partij tot nadenken stemmen.
Als er verschil van mening zou zijn over verstrooien of bewaren van de as, kan het optreden van een advocaat zinvol zijn. In rechtszaken daarover besloot de rechter altijd dat as moet worden bewaard. Zie ook het filmpje:
Wie bepaalt of iemand wordt begraven of gecremeerd (en rechtszaken over bewaren of verstrooien van as)
Een rechtszaak is altijd een kostbare zaak, de uitkomst is vaak onzeker en het verwoest vaak de familieverhoudingen. Een beter alternatief is dan mediation. Maar dat heeft alleen een kans van slagen als alle betrokkenen de wil hebben om er samen uit te komen.
Dat de formele opdrachtgever de partner van een kind van de overledene is, maakt mijns inziens weinig of geen verschil. Die partner zal waarschijnlijk handelen in overeenstemming met de wens van dat kind.
Samengevat:
- Over de concrete situatie kan ik geen advies geven; daarvoor moet men meer details kennen en het verhaal van meerdere kanten horen.
- Het 'aanpakken' van de uitvaartondernemer kan niet tot gevolg hebben dat de as niet wordt verdeeld; daar gaat de ondernemer niet over.
- Het advies inwinnen bij een advocaat kan zinvol zijn.
- Maar beter (en veel goedkoper) zou het zijn als u door middel van mediation met uw broers/zussen tot overeenstemming zou komen.
Spelregels
