5 mei 2010
Vraag nummer: 7547 (oude nummer: 15703)
Goedemiddag Mr W. v/d Putten,
Kan de opdrachtgever tot crematie ook de persoon zijn die inmiddels is overleden en gecremeerd?
Als dat kan, wie is dan de eerste rechthebbende van as.Is dat één van de zonen of 2de vrouw van de overledene.
overledene heeft namelijk alles zelf geregeld maar was voor de 2de keer getrouwd.2 de vrouw
wil verstrooiing maar beide zoons willen de as bij laten zetten bij hun moeder.
Met vriendelijke groet,
Paul
Antwoord:
Geachte heer,
Wat bedoelt u precies met 'Kan de opdrachtgever ook de persoon zijn die inmiddels is overleden en gecremeerd'? Dat iemand opdrachtgever is van zijn eigen crematie? Dat kan per definitie niet. Een overledene kan geen rechtshandelingen (en ook geen feitelijke handelingen) meer verrichten.
De opdrachtgever is de persoon die het crematorium opdracht geeft voor de crematie. Die opdracht kan de overledene niet zelf ondertekenen. Ook als een uitvaartverzorger de opdracht geeft, doet die dat namens zijn eigen opdrachtgever, die als de eigenlijke opdrachtgever moet worden beschouwd.
Of bedoelt u het anders? Het kan zijn dat persoon B opdracht geeft voor de crematie van A, terwijl B kort daarop zelf komt te overlijden. Dan kom je bijvoorbeeld voor de vraag te staan wie vervolgens als opvolger van B de bestemming aan de as mag geven. In de geest van de wet is dat dan iemand die redelijkerwijs geacht kan worden in diens plaats te zijn getreden. Zoals een kind of een echtgenoot. Maar waarschijnlijk bedoelt u dat niet.
Ook als iemand zelf zijn eigen uitvaart heeft geregeld, zal er toch altijd feitelijk iemand anders opdrachtgever zijn. Een uitvaartverzorger zal niet op basis van een testament of codicil van een overledene naar een crematorium transporteren. Het begint er al mee dat iemand hem moet waarschuwen. Een crematorium gaat niet cremeren aan de hand van een copie van het testament of codicil van een overledene. Ook niet op basis van een vroeger door de overledene getekende overeenkomst.
Een levende persoon zal een opdracht moeten geven, eventueel ter uitvoering van een testament of overeenkomst.
In het door u beschreven geval moet er ook iemand zijn die de boel in gang zet, een zoon of een echtgenote. Die zal ook zijn of haar handtekening hebben gezet en dan de opdrachtgever zijn.
De overledene heeft blijkbaar niet zelf alles geregeld, als er verschil van mening is tussen echtgenote en kinderen over wat er met de as moet gebeuren. Dat was een van de belangrijk(st)e dingen die iemand dan had moeten regelen. Juist met tweede huwelijken e.d. zijn dit soort meningsverschillen schering en inslag. Het is buitengewoon onverstandig om er niets over op papier te zetten.
De opdrachtgever geeft de bestemming aan de as (in overeenstemming met de wens van de overledene). Als anderen zich daar niet in kunnen vinden, kunnen ze proberen een oplossing te bereiken. Eventueel eerst met behulp van mediation. En anders via een rechtszaak.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
