30 januari 2003
Vraag nummer: 1969 (oude nummer: 2355)
Thu, 30 Jan 2003 00:10
Geachte mr W.G.H.M. van der Putten
Wij hebben u al eens eerder om hulp gevraagd. (moeder houdt zich niet aan de afspraak).
Wij hebben, via een advocaat, voorlopig weten te voorkomen dat mijn moeder (officieel de opdrachtgever) de as van onze overleden broer van het crematorium mee heeft gekregen.
Mijn moeder heeft al onze verzoeken om dit probleem via onafhankelijke bemiddeling op te lossen geweigerd. Rest ons een rechtzaak.
En dus keken wij weer eens op uitvaart.nl. En als we nu weer door de eindeloze lijst met vragen en adviezen gaan valt toch wel op hoe vaak u moet uitleggen dat de opdrachtgever "het voor het zeggen heeft" Hoe pijnlijk, schijnbaar onrechtvaardig, en verschillend de achtergronden ook zijn. Wij vragen ons dan ook af:
Als het zo belangrijk is wie er op dat moment tekent, als daar zoveel van afhangt, hoe komt het dan dat dat in zoveel gevallen zo onduidelijk, zo onbekend is. En als je dus nog nooit "problemen" hiermee gehad hebt, hoe kan je dat dan weten.
Hoe kan het zijn, dat je als je op dat moment zegt: teken jij maar, je daarmee al het recht verloren hebt? Zonder dat te weten. Zonder daar in het midden van een rouw aan te denken, willen denken.
Een waardeloze vraag natuurlijk.
Maar we ontkomen niet aan het gevoel dat er toch enige redelijkheid moet zitten in het iets ruimer uitleggen van de regels. Dat is natuurlijk niet aan u. Dat begrijpen we.
We begrijpen ook dat u in alle soortgelijke gevallen de niet officiele opdrachtgevers weinig of geen kans geeft in de rechtzaal.
Maar wat rest ons.
Wij vinden dat we wat te zeggen hebben, dat we gehoord moeten worden. Dat we, in ieder geval in moreel opzicht, wel een bepaald recht hebben. En dat we daar, gezien het aantal vragen op deze pagina, kennelijk niet de enige in zijn.
Bent u bereid en in staat enig advies, hulp of medewerking te verlenen aan deze zaak. Wetende dat "de opdrachtgever over de as beschikt", te zoeken naar enige nuance hierin. Wellicht om duidelijkheid te verschaffen in de complicaties die zich hierbij voordoen.
met vriendelijke groet
nathalie en saskia
Leliestraat 3
2282 PJ Rijswijk ZH
Antwoord:
Geachte dames,
De opdrachtgever heeft het in principe voor het zeggen. Dat is niet iets dat ik heb bedacht, dat staat in de wet. Maar als ik zelf iets moest verzinnen, zou het waarschijnlijk hetzelfde zijn. In het overgrote deel van de gevallen komt dat goed uit.
En voor de praktijk - en dan bedoel in vooral de praktijk van crematoria - is het ook van belang om een eenvoudig en helder handvat te hebben. Crematoria kunnen bij tegenstrijdige wensen van nabestaanden geen keuze maken; je kunt niet per definitie de nabestaande met het meest emotionele of meest ontroerende verhaal dan maar de asbus geven. Er moet een neutrale, objectieve, reden zijn, een eenvoudig handvat. Anders is er zo'n 78.000 keer per jaar (zoveel crematies zijn er) een probleem.
En dus heeft de wetgever de knoop doorgehakt, zoals hij hem doorgehakt heeft.
Nu heeft de opdrachtgever het niet altijd alleen of zelf voor het zeggen. Hij of zij moet zich houden aan de wens of vermoedelijke wens van de overledene. Wanneer één partij kan aantonen of goed aannemelijk kan maken wat die wens is, staat hij of zij sterk, in het geval van een rechtszaak (of in het overleg tussen advocaten om die rechtszaak te voorkomen).
Dat het op het moment van het tekenen van een opdracht voor velen onbekend is, dat dit een verstrekkende handeling kan zijn, is meestal een goede zaak. Men tekent dan onbevangen en dat pakt nu juist meestal goed uit. Meestal tekent de emotioneel of anderszins meest betrokken persoon, zoals de echtgenoot of partner. Als bekend was dat het zo verstrekkend kan zijn, loop je ter plekke al het gevaar van grote ruzies. Ik heb stilletjes de indruk dat veel uitvaartverzorgers de verstrekkendheid van de opdracht soms expres niet vertellen, om geen getuige van een grote ruzie te hoeven worden.
Maar andere betrokkenen zijn niet geheel rechteloos. Alleen zullen ze wel met een heel sterk verhaal moeten komen om nog een kans te hebben.
Er zijn wel voorbeelden van rechtszaken waarbij er onenigheid was over de vraag of de as bewaard dan wel verstrooid moest worden en waarin de rechter besloot om de asbus te bewaren. Eenvoudig omdat verstrooien altijd nog later kan, als je de asbus bewaart, maar andersom niet.
In een rechtszaak over een kwestie als deze, is het ook zaak om de rechter goed uw standpunt en vooral het waarom van uw standpunt uiteen te zetten.
Er is zeker ruimte voor enige nuance, maar dan komt het wel aan op de argumenten van alle partijen.
mr W.G.H.M. van der Putten
30 januari 2003
Spelregels
