Wie wordt gezien als opdrachtgever?
12 maart 2007
Vraag nummer: 4691 (oude nummer: 9011)
hallo,
Ik heb meerdere topics gezien en gelezen over soortgelijke problemen mbt beslissingsrecht verstrooing as. Mijn pa is helaas vorige maand overleden en nadat mijn twee zussen onenigheid gekregen hebben mbt verdeling inboedel meent mijn oudste zus (die woonachtig is in Frankrijk) dat zij degene is met het beslissingsrecht hierover.
ik heb gelezen dat in principe degene die de opdracht heeft gegeven en heeft betaald degene is die dit kan beslissen tenzij dit word aangevochten.In ons geval hebben we als familie de opdracht gegeven en heeft zij (in mijn ogen omdat zij het dichtste naast de begravenisondernemer zat) de handtekening gezet maar de kosten worden gezamelijk betaald van de erfenis.Belangrijk detail is dat ik de enige bloedverwantte en mijn beide zussen zijn aangenomen bij de wet en ook testamentair wilde mijn pa dat we als gelijkwaardige gezien zouden worden,Mijn jongste zus en ik willen pertinent niet dat hij in de achtertuin bij mijn oudste zus word uitgestrooid maar op het zelfde veld waar mijn moeder nog geen 2 jaar geleden is uitgestrooid.Mijn pa heeft zijn hele leven in dienst gesteld van mijn ma dus wij vinden de symboliek dat ze daar stoffelijk weer herrenigd zullen worden het enige belangrijke.Mijn jongste zus en ik zijn echter bang dat onze oudste zus het recht toeeigend om de urn mee te nemen zonder ons in te lichten en dat ze dit kan doen doordat wij 2 niet wisten dat degene die zn hantekening zet dat recht zou kunnnen toeeigenen.Ik zou graag advies willen hebben of dit zo is als de opdracht gezamelijk is gegeven en betaald en welke stappen ik hier tegen kan ondernemen al dan niet juridisch.Liever niet natuurlijk want ik hecht ook erg veel waarde aan onze familiebanden en hoop nog steeds hier gezamelijk uit te kunnen komen.
Bij voorbaad dank en met vriendelijke groeten: Wxxx van Xxxxxxxxx
Antwoord:
Geachte heer,
Nee, niet de persoon of personen die betaald hebben, maar de ene persoon die de handtekening onder de opdracht tot crematie (en verdere uitvaart) heeft gezet, is de opdrachtgever. De betaling van een uitvaart geschiedt gewoonlijk vanuit de nalatenschap van de overledene, dat zou ook geen maatstaf kunnen zijn. Dan zouden alle erfgenamen opdrachtgever zijn; dat zijn er soms tientallen.
En ja, soms kan het relatief toeval zijn wie formeel de opdrachtgever is. Maar het hoeft niet alleen de handtekening te zijn. De vraag is ook wie in het opdrachtformulier met name genoemd wordt, op welk adres. Als er als opdrachtgever genoemd staat 'de familie X', op het adres van vader, en met handtekening van uw zus, om maar eens wat te noemen, wordt het al wat minder duidelijk wie nu precies de opdrachtgever is. Het zou de moete waard kunnen zijn om het opdrwachtformulier goed te bekijken. En ook wie als zodanig bij het crematorium geregistreerd staat, want daar gaat het uiteindelijk om.
Als een uitvaartleider trouwens 'de familie' zou noteren, zou dat een beetje dom van hem zijn. Want wie moet men dan aanspreken bij een eventueel betalingsprobleem? Men moet altijd 1 naam en 1 adres hebben.
Of dat de opdrachtgever een aangenomen zus is, of een bloedverwant, of een buurvrouw of een willekeurige passant, dat maakt niet uit. De opdrachtgever is de opdrachtgever. Het crematorium kan niet bekijken of beoordelen of een andere persoon objectief gezien meer aangewezen zou zijn; dat is een taak van de rechter.
Als u vreest dat uw oudste zus dingen zou kunnen doen waar u en uw andere zus niet mee instemmen, dan moet u het crematorium vragen om de asbus vooralsnog niet af te geven. Maar het crematroium hoeft niet zonder meer aan dat verzoek te voldoen. In de regel geeft men een paar dagen respijt, om iemand in de gelegenheid te stellen om een advocaat in te schakelen. Men ziet dan dat het 'serieus' is. Als men moet voldoen aan elk verzoek van een nabestaande die het niet eens is met de eventuele asbestemming door een andere nabestaande, dan zou de helft van de asbussen nooit afgegeven kunnen worden. Daar kunnen ze gewoon niet aan beginnen.
Ik merk wel op dat als u via de juridische weg iets wilt ondernemen, dat u dan moet aantonen of aannemelijk maken wat de wens van uw vader was. Want dat is het enige dat voor de rechter bepalend is. Maar dat zult u dan waarschijnlijk ook wel in de andere vragen gelezen hebben.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
