Wanhopig (rechtszaak asbus)
17 februari 2005
Vraag nummer: 3695 (oude nummer: 5642)
Geachte heer,
Binnenkort sta ik voor een rechtzaak om de laatste wens van mijn verongelukte levenspartner te verdedigen t.o.v van zijn ex (is ze al 10 jaar). Zij claimt uit naam van de kinderen 15 en 18 dat mijn partner op de begraafplaats moet staan, zodat de kinderen een plek hebben om heen te gaan. Verklaringen van derden ondersteunen de wens van mijn partner en ook de verklaring van de uitvaartverzekeringnemer. De ex trok zich destijds terug uit een dagvaarding, door mij uitgedaan, toen deze verklaringen bekend werden. Nu eist zij dat wanneer ik niet akkoord ga met aanwezigheid van zijn gehele familie, zij terug komt op haar oorspronkelijke eis om hem op de begraafplaats te zetten.
Nu weet ik dat ik gerechtigde ben en daarmee de aanwezigheid bepaal, ik heb al uw adviezen geprint en gelezen, maar ik ben vreselijk bang, ook dat ik het emotioneel misschien niet aankan. Ik ben net 26. Wat ik nu eigenlijk nodig heb is iemand die mij wat vertrouwen inpraat. Dit duurt al twee jaren, ik draai er langzaam op stuk.
Ik hoop dat u wat voor mij kunt betekenen..
vriendelijke groet,
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Helaas, ik kan u weinig steun geven. Ik kan pas iets zeggen over een zaak als ik alle ins en outs ken, alle processtukken en andere stukken heb gezien en met enkele betrokkenen heb gesproken. Dat is hier niet het geval.
Ik ben vereerd als u mijn adviezen gelezen en geprint hebt. Ik merk soms een enkele keer, als ik een vonnis in een voor mij willekeurige rechtszaak over begraven of cremeren lees, dat mijn artikelen, delen van mijn boeken of deze site, door partijen zijn ingebracht om hun stellingen te ondersteunen. Dat is enerzijds mooi, maar anderzijds gevaarlijk. Het gevaar is dat mensen zelf niet de verschillen in de situaties goed kunnen inschatten. Ik las vorig jaar in een vonnis dat iemand een advies van deze site had geprint en ingebracht om zijn zienswijze te ondersteunen, maar dat de rechter oordeelde dat hij uit mijn advies juist het tegengestelde haalde. Je moet gewoon als leek toch erg voorzichtig zijn met adviezen. Ik merk zelf ook wel vaker dat mensen vonnissen geheel verschillend uitleggen, wat voor mij soms een raadsel is.
Maar, als u voor een rechtszaak staat, zult u een advocaat hebben. Die zal ongetwijfeld voor uw belangen opkomen en zeggen en doen wat nodig is. Daar mag en moet u op vertrouwen.
De zakelijke kant van de zaak is nog iets anders dan de emotionele. Ook als u gelijk hebt - wat ik niet kan beoordelen - kan het zijn dat een en ander toch een grote aanslag op uw zenuwen is. Ik heb eigenlijk op dit punt nog wel een advies voor u. Zeg dat namelijk ook gewoon tegen de rechter. Zeg gewoon in uw eigen woorden wat dit alles voor u betekent en waarom het u emotioneel zo raakt. Dat moet u zeggen zonder verwijten te maken naar de ex van uw verongelukte partner, of zonder iemand anders boos aan te kijken. U moet het beperken tot de kern van de zaak, namelijk wat de as voor u betekent en wat u denkt dat uw partner gewild zou hebben. Als u dat zelf zegt, maakt dat vaak meer indruk dan een stapeltje juridische taal. Lees het ook niet voor, maar zeg het zelf. Uit de grond van uw hart. U zult er van tevoren bang voor zijn, zenuwachtig zijn, maar als het moment er is en u daar staat, zult u merken dat u de kracht hebt om datgene te zeggen wat belangrijk is.
U moet wel van tevoren met uw advocaat bespreken wat u wilt zeggen en waarom. Hij/zij kan het dan goed inleiden en begeleiden.
Ik denk dat u dat kan. Bijna iedereen kan het en juist dat de rechter merkt hoe belangrijk het voor u is, zal extra indruk maken.
U moet dus ook niet bang zijn voor de emotie, het zal u juist helpen.
En nog iets. Het kan zijn dat de andere partij de procedure wint. Bedenk, dat dat niet het einde van de wereld betekent. Bedenk ook dat het eigenlijk het allerbelangrijkste is, dat u uw best voor uw partner doet en gedaan hebt. Ook als u zou verliezen, kunt u er dan toch vrede mee hebben.
Overigens, is al eens gedacht aan alternatieven? Wat zou u er van vinden om die kinderen een deel van de as te geven? Voor in een rouwsieraad of om ergens bij te zetten. Het zijn wel de kinderen van uw partner. En wat vinden die kinderen er zelf van? Kinderen van 15 en 18 zijn geen kleuters. De 18-jarige is volwassen.
Ik wens u sterkte.
mr W.G.H.M. van der Putten
