Vereisten voor buitenlandse asbus in Nederlands urnengraf
31 oktober 2009
Vraag nummer: 7030 (oude nummer: 14232)
Mevrouw, Mijnheer,
De dochter van mijn Russische echtgenote is recentelijk overleden en aldaar gecremeerd. Mijn echtgenote wil de asbus met het vliegtuig meenemen en hier in een urnengraf plaatsen. Volgens (telefonische informatie van) de douane van Schiphol kan de asbus gewoon meegenomen worden maar dient er een overlijdensverklaring aanwezig te zijn. Dat mag gewoon de Russische verklaring te zijn en behoeft niet vertaald en/of gelegaliseerd te zijn. Informatie ingewonnen op het vliegveld van Duesseldorf (het vliegveld waar mijn echtgenote aankomt) door kennissen levert op dat het daar wel vertaald en gelegaliseerd zou moeten zijn.
Op het kerkhof in Nederland eist men ook voor een urnengraf een overlijdensverklaring. Volgens verkregen informatie hoeft dat niet vertaald en/of gelegaliseerd te zijn. Maar eigenlijk zie ik de bui alweer hangen dat de volgende ambtenaar daar weer wel om vraagt. Wat dat betreft hebben we nogal negatieve ervaringen gehad bij de formaliteiten van onze huwelijkssluiting. Met opnieuw een retour naar Rusland en de ambtelijke molen daar tot gevolg, wat deze mensen zich blijkbaar totaal niet realiseren.
Waarom is een overlijdensverklaring eigenlijk nodig voor een urnengraf? En wat zijn de regels in dit geval?
b.v.d.
Antwoord:
Geachte heer,
Het zit simpelweg zo: er zijn in Nederland geen regels voor de invoer van een asbus, dus de asbus kan gewoon meegenomen worden. Er hoeft formeel ook geen overlijdensverklaring aanwezig te zijn, in welke taal dan ook. Het kan alleen toch wel handig zijn, voor het geval een (over)ijverige ambtenaar vragen gaat stellen, om een bewijs van overlijden te hebben. Maar die vraag mag hij of zij rustig stellen, er is gewoon geen eis van enig document.
Ik heb in de ongeveer 25 jaar dat ik ervaring heb met deze regelgeving, ook nog nooit gehoord dat de invoer van een asbus in Nederland geweigerd is, met of zonder welk papier dan ook.
Nog eenvoudiger kan het zijn om de asbus (aangetekend) per post te laten versturen. Die komt Nederland gewoon binnen.
De wetgeving voor invoer van asbussen in Duitsland ken ik niet. Maar Duitsers zijn in het algemeen nog vindingrijker in het verzinnen van zogenaamd nodige documenten dan ambtenaren in andere landen. Ik denk dat er ook in Duitsland geen regels voor de invoer van asbussen bestaan, maar kan dat niet met 100% zekerheid zeggen. Ik weet wel dat er geen regels zijn voor de invoer in Duitsland van Nederlandse asbussen. Ik denk daarom dat ze er ook niet zijn voor invoer uit andere al dan niet Europese landen. Met EU of zo kan het niets van doen hebben.
Ik kan ook zeggen dat er geen internationale verdragen en dus geen internationale afspraken over de in- en uitvoer van asbussen bestaan. Hetgeen betekent dat het gewoon mag.
Het bevreemdt mij dat u schrijft dat een kerkhof in Nederland voor een urnengraf een overlijdensverklaring eist. Dat is geen wettelijke eis. En dat kan men dus niet eisen of verlangen.
Ik kan wel bedenken waarom men zoiets vraagt en dat is omdat de houder van een begraafplaats moet administeren wiens asbus daar begraven wordt; dat is wel een wettelijke verplichting. Maar als u gewoon vertelt wiens asbus het is en men schrijft dat op, is aan de eis voldaan. Men hoeft het niet moeilijker te maken dan het is.
Grappig - voor een jurist althans - is dat een overlijdensverklaring helemaal niet bestaat.
Wat gebeurt als iemand overleden is, is dat men dat moet aangeven bij de gemeente waar die persoon overleden is en dat de ambtenaar van de burgerlijke stand dan een 'akte van overlijden' opmaakt. Die akte wordt opgenomen in het register van overlijden, dat elke gemeente bijhoudt. De 'akte van overlijden' is een officiele maar intern-ambtelijke akte, die het gemeentehuis nooit verlaat.
Nu hebben nabestaanden soms wel een bewijs nodig dat iemand is overleden, bijvoorbeeld voor de notaris. Men kan dan bij de gemeente een 'uittreksel uit het register van overlijden' krijgen. Dat uittreksel kost ongeveer 11,- euro. En daar kun je oneindig veel fotocopietjes van maken, wat meestal volstaat. Alleen bijvoorbeeld een notaris die een nalatenschap behandelt heeft een origineel uittreksel nodig, wat de gemeente op gewaarmerkt papier verstrekt.
Anderzijds, om een hoop nodeloos gezeur te voorkomen, is het misschien toch wel handig om wat fotocopietjes van zo'n uittreksel te hebben. Want dan weet je zeker dat naam en voornamen niet fout gespeld zijn en data van geboorte en overlijden kloppen. En misschien kun je daar ook op een eenvoudige manier een aantal ambtenaren blij mee maken.
Het idiote van dit soort zaken is dat als je probeert om het goed te doen en dingen tevoren wilt uitzoeken, je veel onzin te horen krijgt. Terwijl als je niets uitzoekt maar een asbus gewoon meeneemt, je geen strobreed in de weg gelegd krijgt.
Althans, in Nederland.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
