Meegeven materialen bij begraven
28 september 2002
Vraag nummer: 1175 (oude nummer: 1510)
Wed Sep 23 23:13:44 1998
Wat mag er meegegeven worden aan natuurlijke en niet-natuurlijke materialen bij begraven (en cremeren)?
Ik heb over dit onderwerp al enige informatie kunnen vinden, maar ik heb vernomen dat er op verschillende begraafplaatsen en crematoria soms van alles meegegeven mag worden.
F.M.
Antwoord:
Thu Sep 24 00:56:39 1998
Geachte heer of mevrouw,
Er zijn geen vaste regels over wat er wel en wat er niet in een kist mag worden bijgesloten bij begraven of cremeren. De wet regelt er niets over.
Begraafplaatsen en crematoria hebben hiervoor ook geen juridisch harde regels.
Crematoria hanteren wel een ethische code, naar een internationaal model, die o.a. inhoudt dat men geen (huis)dieren in een kist (mee) wil laten cremeren, zoals mij onlangs de secretaris van de Landelijke Vereniging van Crematoria vertelde naar aanleiding van een vraag in mijn rubriek over het cremeren van een poes. Wat er allemaal wel of niet in die code staat, weet ik niet. Hij zou hem mij toesturen, maar had er blijkbaar nog geen tijd voor. (Maar ik weet dat hij zijn belofte nakomt).
Begraafplaatsen hebben op dit vlak geen gezamenlijk beleid. Er was tot nu toe geen dringende noodzaak voor. Bovendien zou iedere begraafplaats dat dan in zijn eigen verordening of reglement moeten regelen. Op zich zou dit overigens wel verstandig zijn, maar zo ver is het nog niet.
In de praktijk is men soepel. Men heeft er begrip voor dat kinderen bijvoorbeeld in de kist van opa tekeningen meegeven of dat ouders in de kist van hun kind de lievelingsknuffel meegeven. De tekening vergaat en de knuffel waarschijnlijk ook. Een praktisch punt is natuurlijk, dat ook al zou het verboden zijn, het toch niet te controleren is. En anders zou men altijd de kisten moeten openen en dat is weinig piëteitvol.
Verder heerst ook realiteitszin. Je kunt wel verbieden om een dinkeytoy mee te geven in een kist, maar meestal bevat de kist toch al kunststof zaken. Denkt u maar eens aan een bril of aan knopen aan kleding.
Die worden echt niet van de overledene afgerukt.
Het meegeven van spullen in of op een kist is primair een kwestie van gezond verstand. Er is feitelijk geen enkel bezwaar tegen vergankelijke materialen zoals bloemen. Als die echter in zilverpapier gewikkeld zouden zijn, of in een glazen houdertje, zou dat minder geschikt zijn. Bij crematie wordt de as vervuild door onnatuurlijke stoffen en dan is het meer een ethische vraag of nabestaanden dat goed vinden of niet.
Met sterk milieubelastende stoffen zijn crematoria natuurlijk niet gelukkig, omdat zij om meerdere redenen graag een zo schoon mogelijk verbrandingsproces willen. Al was het maar om de oven niet te vervuilen met smeltend glas of om de rookfilterinstallatie niet onnodig te belasten.
Als bij de ruiming van een graf tussen botresten een glazen houdertje gevonden wordt, is dat op zich ook geen ramp. Maar begraafplaatshouders hebben natuurlijk liever zo min mogelijk 'rommel' in de grond.
Wanneer men met een spade of een graafmachine een glazen voorwerp breekt, bestaat het risico van verwonding wanneer men later met de hand skelet-delen verwijdert.
Waar een begraafplaats feitelijk groot bezwaar tegen heeft is dat allerlei kleine spullen in plastic zakken het graf mee ingaan. Die zakken liggen soms naast of op een been of arm en sluiten soms die lichaamsdelen af. Het gevolg is dat de ontbinding van het lichaam op die plaatsen niet goed verloopt en dat zogenaamde adipocirevorming optreedt. Dat is een soort verzeping van het lichaam(sdeel). Dit heeft tot gevolg dat men later bij ruiming soms resten been, dij, arm of lende tegenkomt, die niet vergaan zijn.
Dus plastic zakken en soortgelijk materiaal die een lichaam deels kunnen afsluiten van de toevoer van zuurstof, zijn uit den boze.
U begrijpt de afweging. Houders van crematoria en begraafplaatsen hebben liefst zo min mogelijk extra materialen in de kist. Als het moet, dan liefst vergankelijke natuurlijke materialen. Maar als iemand heel graag een persoonlijk voorwerp in een kist meegeeft, maakt men daar geen probleem van....
mr W. van der Putten
24 september 1998
