Graag een overzicht van de momenteel beschikbare regelegeving t.a.v. het begraven op terreinen die daarvoor niet specifiek zijn aangewezen, dus bijv. op het eigen landgoed.
Uw reactie zie ik met belangstelling tegemoet.
Joop van de Beek,
hoofdbestuur de NUVU
Antwoord:
Geachte heer Van de Beek,
Een overzicht van de regelgeving m.b.t. het begraven op eigen grond, zoals u vraagt, is kort.
Eerst moeten we onderscheid maken tussen 1. een bestaande en 2. een nieuwe situatie.
1. Wanneer een graf op eigen grond (niet op een begraafplaats, dus) al bestond per 1 juli 1991, de datum van
inwerkingtreding van de herziene Wet op de lijkbezorging, mag in zo'n graf altijd nog worden bijbegraven of een asbus
bijgezet, zonder enige beperking. De enige beperking is dat het schudden van zo'n graf pas geschiedt tenminste 10 jaar na begraving. Maar verder kan zo'n graf onbeperkt, nog vele eeuwen lang, door de familie worden (her)gebruikt. De
gewone wettelijke regels voor begraafplaatsen zijn niet van toepassing; wel enkele voorschriften over begraving (artikelen 26, 27, 29, 30 en 31 van de wet).
2. Wanneer het gaat om een nieuwe situatie, dat men een graf wil aanleggen dat er voordien nog niet was, dan kan niet
zonder meer begraven worden. Men kan het wel regelen, maar dan moet men er tijdig mee beginnen.
Men moet bij de gemeente toestemming vragen voor de aanleg van een bijzondere begraafplaats. De wettelijke regels
voor de aanleg van een bijzondere begraafplaats (artikelen 37 t/m 42 (en eigenlijk ook 43 t/m 48, die zowel voor gemeenlijke als bijzondere begraafplaatsen gelden)) zijn dan van toepassing.
Ter vergelijking: vroeger was ook toestemming van burgemeester en wethouders nodig, maar die had een beperkter strekking. Nu is instemming van de gemeenteraad nodig en kan de gemeente meer en verdergaande eisen stellen. Echter geen hogere/zwaardere eisen dan die men bij bijzondere begraafplaatsen stelt.
Ingevolge de wet moet ook de regionale inspectie van de milieuhygiëne worden gehoord.
Ik heb over dit onderwerp al eens uitgebreider in deze adviesrubriek geschreven. Ik verwijs kortheidshalve naar mijn antwoord op de vraag 'Begraven op landgoed' van 17 december 1997. Daar heb ik verschillende aspecten al uitgebreider behandeld.
De vragensteller stelde de vraag waarschijnlijk n.a.v. de begrafenis van een mevrouw op haar landgoed in Epe. Ook hier ging het om de aanleg van een bijzondere begraafplaats. Overigens ging de inspectie van de milieuhygiëne bij de provincie in beroep, omdat zij tegen de aanleg van de begraafplaats was. In deze zaak is er in november ook nog een voorziening (soort kort geding) bij de bestuursrechter geweest, omdat de betreffende mevrouw iets sneller overleed dan dat de gemeenteraad zijn toestemming verleende c.q. kon verlenen. De begraafplaats kon versneld worden aangelegd.
Burgemeester en wethouders hebben voorts bij de ingebruikneming van deze begraafplaats enkele voorwaarden gesteld, waarvan men niet in beroep is gekomen, maar die mijns inziens in strijd met de wet en het recht opgelegd zijn. Gemeenten weten in de regel niet goed hoe ze hier mee om moeten gaan. De materie is en blijft lastig.
Over het fenomeen van (be)graven in eigen grond is eind vorig jaar door de gemeenteraad van Apeldoorn een beleidsnota vastgesteld. Deze nota is natuurlijk geschreven voor de Apeldoornse situatie, maar beschrijft ook veel algemene aspecten van graven c.q. begraafplaatsjes op eigen grond. Als u in de materie geïnteresseerd bent, zou u bij de gemeente een exemplaar van de nota kunnen opvragen.
Spelregels
