Waarom zou een echtpaar zonder kinderen eigenlijk een testament maken?
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Waarom zou een echtpaar zonder kinderen een testament moeten maken, vraagt u.
Wel, persoonlijk vind ik dat mensen altijd een testament moeten maken, ook - of zelfs juist - met kinderen. Alleen als het iemand helemaal niet interesseert wat er na zijn of haar dood gebeurt, wie de zorg voor de minderjarige kinderen op zich neemt, en wie de zaak dan moet regelen en wie welk geld of welk goed krijgt, zou iemand kunnen overwegen om het niet te doen. Maar dan kan het nog behoorlijk asociaal in de richting van de nabestaanden zijn, als die niet weten hoe ze bepaalde zaken het beste kunnen oplossen.
Mensen met kinderen doen er goed aan om een testament te maken. Als de kinderen nog minderjarig zijn, kan men bijvoorbeeld vastleggen wie men graag als voogd en als toeziend voogd ziet en bijvoorbeeld een fonds voor hun studie inrichten. Als de kinderen meerderjarig zijn, kan het maken van keuzes door de ouders ruzie tussen de kinderen (en de aangetrouwde kinderen, niet te vergeten) voorkomen.
Het maken van een testament als je geen kinderen hebt, is ten eerste een belangrijk handvat voor de nabestaanden hoe men bepaalde dingen het beste kan afwikkelen. U stelt uw vraag misschien met de idee in het achterhoofd: wat maakt het later nog uit? Maar het kan ook eerder iets uitmaken dan later. Stel Jan en Marie de Vries zijn veertigers, zonder kinderen. Stel, zij krijgen een ernstig auto-ongeluk. Jan is dood en Marie ligt zwaar gewond in het ziekenhuis en is niet aanspreekbaar. Wie weet dan of Jan begraven of gecremeerd moet worden en waar? Marie kan het (nog) niet vertellen. Maar het zou heel erg vervelend zijn dat Jan begraven wordt, als Marie achteraf zegt dat hij liever gecremeerd had willen worden, of andersom. Of dat Jan begraven wordt in zijn woonplaats, terwijl zij samen ooit hadden besloten dat ze gecremeerd wilden worden en de asbussen in het graf van hun ouders in een heel andere gemeente zouden worden bijgezet. Het testament had dan uitkomst kunnen bieden.
Stel, zij zouden samen bij een ongeluk om het leven zijn gekomen, wie had dan hun wensen gekend? Als ze geen kinderen hebben, gaat de erfenis naar hun ouders als die nog zouden leven, of naar broers en zussen. Maar misschien zouden ze willen dat de erfenis geheel of deels naar die ene zus of naar dat neefje gaat, waar ze een uitzonderlijk goede band mee hadden. Dat is dan alleen via een testament te regelen.
Stel, Jan en Marie sterven op hoge leeftijd en hebben geen naaste verwanten. Dan gaat de erfenis misschien naar een onbekende verre achterachterneef, of naar de Staat. Dan hadden zij misschien wel betere doelen gekend, zoals de Kankerbestrijding, een politieke partij of de jeugdafdeling van de voetbalclub. Als zij wel nog verwanten hebben, kunnen ze regelen dat erfstukken, zoals de antieke kast van de opa van Jan terug naar diens familie gaat en stukken uit de familie van Marie naar háár kant.
Flink wat mensen hebben een behoorlijk kapitaal te vererven. Bijna de helft van de mensen heeft een eigen huis. Als men op hoge leeftijd is, rust daar vaak geen hypotheek meer op of is de overwaarde erg groot. Vaak is het het resultaat van hard werken en zuinig leven. Zou het mensen helemaal niets kunnen schelen waar zon groot bedrag naar toe gaat? Een executeur-testamentair is blij als hij in een testament richtlijnen heeft wat er dan moet gebeuren. Men kan bepaalde personen een bedrag schenken. Sommige mensen besteden een bedrag aan de verzorging van het graf van hun ouders, uit respect. Of omdat men wil dat een graf in de toekomst niet geroerd kan worden. En er zijn nog tal van doelen denkbaar.
Maar het belangrijkste is, dat een testament een handvat is voor nabestaanden of voor een executeur-testamentair, zodat deze niet hoeven gaan verzinnen wat de overledene/erflater graag gewild zou hebben of niet. Want dat is vaak nog het vervelendste: dat nabestaanden maar moeten gaan raden of de overledene misschien iets gewild zou hebben of niet. Zij zijn dan zelfs al gebaat met een testament waarin staat dat de overledene niets specifieks wil, maar alles aan de keuze van de executeur overlaat.
Spelregels
