12 april 2003
Vraag nummer: 2167 (oude nummer: 2574)
Sat, 12 Apr 2003 08:05
Geachte heer Van der Putten,
Deze keer sneller dan de vorige.............
maar mijn ervaringen de afgelopen week geven daar aanleiding toe.
Bij het verlaten van de aula, op weg naar de begraafplaats, wees één van de dragers mij op het ontbreken van het registratienummer op de kist. Ook op het document was geen nummer vermeld. Dit krijg je wanneer een collega ziek wordt en je een uitvaart moet overnemen.
Slordig van mij, ik had eerder moeten kijken.
Geen paniek, ik vermeld met pen een verzonnen nummer op de kist een vermeld dit nummer ook op het document. De familie had afscheid genomen en niemand had geroepen: "Dat is mijn moeder/oma/tante/nicht niet." Ik ben dus overtuigd van de identiteit van de overledene. Overigens kende ik de overledene ook persoonlijk.
Bij aankomst bij de begraafplaats controleerde de beheerder het registratienummer en weigerde dit als zodanig te accepteren. Volgens hem zit er altijd een stickertje op. Dit klopt wel, we hebben van die voorgedrukte dingen die op nummervolgorde worden uitgegeven.
Ik vertel de beste man dat niet voorgeschreven is hoe het nummer op de kist moet staan, alleen dàt het erop moet staan op een duidelijk te vinden plek. Overigens was dat op de zelfde plaats waar ik dat altijd doe.
Hij deed wat moeilijk maar gelukkig kon alles gewoon doorgaan.
Is hier sprake van ambtenarij of moet ik de wet nog eens goed doorlezen?
Antwoord:
Geachte heer,
Of een registratienummer met pen of met een stickertje is aangebracht, doet er niet toe. Als er maar een nummer op staat dat zodanig 'ingewikkeld' is, dat het niet snel met een ander willekeurig nummer verwisseld zal worden. Het is alleen maar een middel om de combinatie kist en document uniek te maken. Ongeacht of het met pen, viltstift of een plakkertje is.
Op zich is het niet vreemd dat de beheerder zich even achter de oren krabt, als hij weet dat er normaal voorgedrukte nummers en documenten zijn. Maar hij kan ook een handgeschreven nummer accepteren. Sterker, hij kan het niet afwijzen als het nummer op kist en document overeen komen. Als er tevens andere omstandigheden zijn waardoor hij twijfelt dat het niet om de juiste persoon gaat, zou hij eventueel nog identificatie kunnen eisen, door de kist te laten openen en 2 personen die de overledene kennen de laten verklaren wie de overledene is. Maar dan moet er meer aan de hand zijn dan dat het nummer handgeschreven is, want dat is geen enkel bezwaar. Dat zou bijvoorbeeld gerechtvaardigd kunnen zijn als er eerst op de kist of het document een nummer stond, dat doorgehaald was en vervangen door een ander.
Bij de procedure in artikel 8 Wlb met het registratienummer en het document gaat het er deels om dat persoon (in kist) en persoonsgegevens (op document) bij elkaar horen. Het vermelden van hetzelfde nummer op kist en document door de uitvaartverzorger betekent, dat de uitvaartverzorger er voor in staat dat deze zaken in dit geval bij elkaar horen. Dat is nog geen 100% garantie dat het zo is, want er kán een fout mee worden gemaakt. Overal waar mensen werken kunnen fouten worden gemaakt, nietwaar. Maar omdat je er extra bij stil moet staan als je document en kist aan elkaar koppelt door het nummer, verkleint dat de foutkans.
Voor de beheerder van een begraafplaats en crematorium geldt, dat als hij constateert dat de nummers overeen komen, hij aan zijn deel van de verplichtingen heeft voldaan en dat het vervolgens niet zijn verantwoordelijkheid is of kan zijn, als er onverhoopt tóch een fout is gemaakt. 100% garantie dat het dan om de juiste persoon gaat is er niet. Maar dat kan de beheerder dan niet zien, dus is het zijn verantwoordelijkheid niet meer. Het zou in theorie ook kunnen dat als er met formulieren en stickers met voordruknummers wordt gewerkt, een sticker op de verkeerde kist terecht komt. Maar dat is de verantwoordelijkheid van de uitvaartondernemer.
Eigenlijk is de beheerder die iets ongebruikelijks opmerkt en dan "Ho, stop, wacht" roept, geen 'ambtenaar' in de zin van de pennelikker die alleen de formele procedures volgt. Want dan had hij niets moeten opmerken en had hij het klakkeloos kunnen accepteren. Nu hij 'moeilijk doet', is er toch een moment van bezinning. U bent er van overtuigd dat het wél goed zit en u neemt dan ook bewust de verantwoordelijkheid. Op zich is dat al met al een goede zaak, meen ik.
mr W.G.H.M. van der Putten
13 april 2004
Spelregels
