1 oktober 2002
Vraag nummer: 1204 (oude nummer: 1541)
Thu Aug 26 14:05:09 1999
Geachte heer Van dre Putten,
Dank voor uw snelle reactie.
Ik neem de vrijheid om toch nog een keer door te zagen over hetzelfde thema. Vanzelfsprekend heb ik vooraf nagegaan of de betreffende CAO de werkgever op dit punt verplichtingen oplegt. Bij ziekte en ongeval dient de werkgever allerlei kosten voor zijn rekening te nemen (w.o. geneeskundige verzorging, onderdak en voeding, vervoer etc). Over het vervoer van het stoffelijk overschot is echter niets bepaald. Veelal zal dit risico wel op enigerlei wijze zijn verzekerd. Materieel is de kwestie dan weliswaar onder stuur, formeel blijft de principiele vraag staan of de werkgever juridisch gehouden is tot repatriering en moet opdraaien voor de daaraan verbonden kosten. Een poging tot beantwoording van de vraag aan de hand van het arbeidsrecht brengt mij niet echt verder. Enerzijds eindigt met de dood van de werknemer de arbeidsovereenkomst van rechtswege. De wet verplicht de werkgever tot geen andere nazorg dan het toekennen van een overlijdensuitkering aan de nagelaten betrekkingen. Dat zou de stelling kunnen wettigen dat vanaf moment van beeiindiging ook de verantwoordelijkheid van de werkgever ophoudt (los van de vraag of dat sociaal en ethisch verantwoord is). Anderzijds is de werkgever verplicht zich als goed werkgever te gedragen. Alhoewel de overeenkomst de jure is geeindigd kunnen volgens de literatuur deze vage normen ook postcontractuele werking hebben. Dat laatste zou zo kunnen worden uitgelegd dat er -ondanks het ontbreken van een arbeidsovk- niettemin een ongeschreven plicht tot nazorg rust op de werkgever waaronder het repatriëren van het stoffelijk overschot. Ook het feit dat de werknemer in opdracht van de werkgever in het buitenland verkeerde -eigener beweging zou hij daar vermoedelijk niet hebben verbleven- zou kunnen worden gezien als een aanwijzing dat de werkgever in deze een zekere verantwoordelijkheid heeft. Zo u mij suggesties aan de hand zou kunnen doen die de balans in een bepaalde richting kunnen doen doorslaan, houd ik mij graag aanbevolen.
Met vriendelijke groet,
H. Bakker
Antwoord:
Thu Aug 26 17:05:44 1999
Geachte heer Bakker,
Ik heb nog eens even over uw reactie nagedacht, maar kom ook niet veel verder. De kwestie is er geen van lijkbezorgingsrecht, maar primair van arbeidsrecht en als u zegt dat u zelf geen antwoord in het arbeidsrecht kunt vinden, vrees ik dat ik u niet verder kan helpen. U geeft aan dat in de literatuur wel is aangegeven dat het 'goed werkgeverschap' ook postcontractueel kan werken. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar of dat voor dit soort situaties wel geldt is maar de vraag. Ons recht is altijd in beweging en je hebt nooit zekerheid, wanneer iets niet in een wet of amvb staat of wanneer de Hoge Raad er een duidelijke uitspraak over heeft gedaan.
Maar eigenlijk geeft uw zoekwerk al aan dat er niets is. En als u het als branche-organisatie al niet weet uit ervaring van uw leden, is dat een extra indicatie dat de stelling dat de werkgever niet per definitie gehouden is om de kosten van repatriëring te dragen, staande te houden is.
Er zijn ook wel redeneringen de andere kant op te houden. Als een werknemer op stap gaat, is het logisch en redelijk dat de werkgever diens reiskosten betaalt en dat het voor dat beginsel niet uitmaakt of de werknemer dood of levend is. Maar repatriëringskosten zijn vaak een stuk hoger dan normale reiskosten.
Al met al zou ik het er op houden dat er in beginsel geen verplichting voor de werkgever is.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
26 augustus 1999
Spelregels
