18 januari 2003
Vraag nummer: 1940 (oude nummer: 2319)
Sat, 18 Jan 2003 12:20
Voor een uitvaart en alle overige formaliteiten ontstaat een tekort. Dit moet uiteraard betaald worden en de nalatenschap van de overledene is niet voldoende. Het antwoord op vraag nr 256 geeft aan dat er ruwweg 3 groepen verantwoordelijk zijn voor de schuld. De aansprakelijkheid voor deze 3 groepen gaat die in volgorde of zijn allen voor een gelijk deel aansprakelijk voor de schuld?
Wordt met opdrachtgever in de zin van de wet bedoeld diegene die de opdracht tot regelen gegeven heeft of diegene die uiteindelijk de opdracht ondertekend heeft? Wanneer ik de erfenis verwerp, ben ik dan niet meer aansprakelijk (ook al zou ik opdrachtgever zijn ?
Antwoord:
Geachte heer of mevrouw,
De volgorde die ik aangeef in mijn antwoord op vraag 256, is in de eerste plaats een volgorde in tijd.
Bij elke uitvaart is er een opdrachtgever. Een uitvaartondernemer begint niet uit zichzelf met het regelen van een uitvaart: er is iemand die hem/haar inschakelt. Deze persoon, de opdrachtgever, is degene aan wie de uitvaartondernemer de rekening kan sturen. De uitvaartondernemer hoeft niet alle erfgenamen en de hele familie familie rond met de vraag of men een deel wil betalen. Feitelijk kan dat ook niet, want de uitvaartondernemer weet niet wie de erfgenamen zijn. En of er wel een erfenis is. Ook mensen die het op het oog materieel goed hebben, kunnen financieel aan de grond zitten met hoge schulden.
De opdrachtgever kan in theorie iedereen zijn: een erfgenaam, maar ook een buurman of goede vriend die vindt dat er actie ondernomen moet worden als niemand anders het doet.
De opdrachtgever is in eerste instantie dus aansprakelijk voor de kosten. Maar die hoeft hij niet voor eigen rekening te nemen. Hij moet de factuur wel betalen, maar kan de kosten verhalen op 1) de nalatenschap (hij dient dan de rekening in bij de executeur-testamentair) en 2) bij de erfgenamen (hij hoeft ze niet allemaal langs, eentje is genoeg en die moet het onderling maar uitspreiden) en als die er niet zijn, omdat niemand de erfenis aanvaardt bij 3) bloed- en aanverwanten. Ook wanneer de laatsten geen erfgenaam zijn, zijn zij op grond van een combinatie van wettelijke regelingen aansprakelijk.
U vraagt of met de opdrachtgever de persoon bedoeld wordt die de opdracht tot regelen gegeven heeft, of degene die uiteindelijk de opdracht ondertekend heeft. Ik denk dat wie odpracht geeft, moet tekenen. En dat het vreemd is om te tekenen zonder opdracht te geven. Maar als u het zo scherp stelt, is degene die tekent, verantwoordelijk.
Het verwerpen van de erfenis heeft niets te maken met het wel of niet aansprakelijk zijn als opdrachtgever.
Er zijn mogelijke erfgenamen die toch aanspreekbaar zijn, omdat ze tot groep 3 behoren (echtgenoot en kinderen), en personen die niet aanspreekbaar zijn (bijvoorbeeld neven en nichten die zouden kunnen erven, maar die niet tot groep 3 behoren).
mr W.G.H.M. van der Putten
18 januari 2003
Spelregels
