Geldigheid huwelijkscontract (en gevolgen nalatenschap)
2 januari 2003
Vraag nummer: 1907 (oude nummer: 2282)
Thu, 2 Jan 2003 22:07
Mijn reeds overleden vader was getrouwd met een vrouw welke de Russische nationaliteit bezit. Zij waren getrouwd in Rusland en zijn vervolgens in NL gaan wonen. De huwelijksakte is in NL geregistreerd bij de gemeente Hoorn en naar mijn weten in Den Haag bij de rechtbank. Nu blijkt uit de huwelijksakte dat er bij dit huwelijk in Rusland tevens een contract is afgesloten. De vrouw van mijn vader wil mij nu geen inzage geven in dit contract en zegt nu in tegenstelling tot eerder, dat zij dit contract heeft weggegooid of niet meer heeft, op aanraden van haar advocaat. Dit contract is niet geregistreerd in Den Haag. Is dit dus automatisch niet geldig in NL?
Antwoord:
Geachte heer of mevrouw,
Van huwelijkscontracten heb ik geen verstand. Maar als bekend is dat er een contract was en wanneer de echtgenote van uw vader het achterhoudt, mag u er van uit gaan dat het (zeer) ongunstig voor haar was.
Ik neem aan dat het contract gelijk te stellen is met wat in Nederland 'huwelijkse voorwaarden' zijn.
Het contract lijkt mij zeer zeker wel geldig. Het zal hoogstwaarschijnlijk regelen wat het vermogen van uw vader was en wat (dus) de omvang van de/uw nalatenschap is.
Dat iemand het contract niet ter inzage geeft, betekent niet dat het niet geldig is. Ook wanneer iemand het weg zou gooien (wat uiterst onwaarschijnlijk is), blijft het natuurlijk gewoon geldig. Als erfgenaam treedt u volledig in de rechten en plichten van uw vader, dus zijn de voordelen van het contract van uw vader ook uw voordelen.
Het probleem is natuurlijk dat u de inhoud niet kent. Maar als de andere partij het niet wil laten zien, kunt u er van uitgaan dat het voor u 100% gunstig is en voor de andere partij volledig ongunstig.
Het lijkt mij de hoogste tijd voor u om een advocaat in de arm te nemen.
Omdat er een ernstig verschil van mening is, is het meer een zaak voor een advocaat dan voor een notaris.
mr W.G.H.M. van der Putten
2 januari 2003
