Bidprentjes voor verzamelaar

1 augustus 2007

Vraag nummer: 4897  (oude nummer: 9506)

Geachte mr. van der Putten,

Graag wil ik u mijn onderstaand dilemma voorleggen.
Tot ongeveer 4 jaar was er een uitvaartverzorger in dienst bij ons (DELA).
Hij verzamelde bidprentjes en heeft hierover ook een boek uitgebracht.
Nu heeft deze meneer mij de vraag gesteld of hij uit het archief van onze drukker, die al het geleverde drukwerk 3 maanden in het dossier houdt, na deze drie maanden de bidprentjes mag gaan halen tbv zijn collectie. Kunnen wij dit zomaar toestaan zonder toestemming van de nabestaanden?
Met vriendelijke groet,

Katja Mevissen
DELA Uitvaartverzorging

Antwoord:

Geachte mevrouw,

Ik denk dat uw bedrijfsjuristen deze vraag net zo goed, zo niet beter, kunnen beantwoorden dan ik.

Ik denk dat u als uitvaartorganisatie er buiten staat, omdat de drukker zelf mag bepalen wat hij met zijn eigen archief wil doen, weggooien of een andere bestemming geven. Mij lijkt dat de betrokken verzamelaar met de drukker zelf daar een afspraak over kan maken. Uw toestemming heeft weinig waarde, voor het geval nabestaanden daar bezwaar tegen zouden hebben. Want een beslissing zou voorbehouden moeten zijn aan de opdrachtgever, niet aan u als intermediair tussen de opdrachtgever en de drukker.

Juridisch is er geen eenvoudig antwoord te geven op de vraag of deze verzamelaar bidprentjes van de drukker mag krijgen. Het klinkt wellicht wat kinderachtig, maar het hangt volgens mij van het tijdsverloop af. Als er een opdracht voor bidprentjes wordt gegeven, moet de opdrachtgever zelf kunnen bepalen aan wie hij die prentjes uitreikt. De drukker mag niet meteen prentjes aan derden geven. Maar als de uitvaartdienst is geweest en er een redelijke termijn van enkele weken is waarbinnen de familie bijvoorbeeld prentjes geeft op opstuurt aan mensen die niet bij de uitvaart aanwezig konden zijn, krijgen de prentjes een andere status. Ze hebben dan gediend voor het doel waarvoor ze gedrukt zijn. Overgebleven exemplaren dienen daar dan niet meer voor en zijn, oneerbiedig gezegd, een soort afval. Ik zie dan geen grote bezwaren om dat 'afval' aan derden te geven. En feitelijk kan ook iedere bezoeker van de rouwdienst zijn of haar bidprentje aan derden geven.

Strikt persoonlijk meen ik dat dit soort verzamelaars geholpen zou moeten worden. Er is geen commercie in het geding. Zulke verzamelingen hebben een grote cultuur-historische en genealogische waarde.

Met vriendelijke groet,

mr W.G.H.M. van der Putten