30 september 2004
Vraag nummer: 3337 (oude nummer: 4719)
Geachte heer Van der Putten,
Onlangs heb ik een zeer ongebruikelijke vraag gekregen. Op een bijzondere begraafplaats is van een familie ongeveer 40 jaar geleden een dochtertje begraven. In 2004 is een zoon van deze familie om het leven gekomen bij een verkeersongeluk. De zoon is gecremeerd en de as wordt binnenkort bijgezet in een urngraf. De vraag van de familie is de volgende: Is het mogelijk dat de opgegraven stoffelijke resten van het dochtertje in een urn kunnen worden gedaan en in het urnengraf van de overleden zoon kunnen worden bijgezet? Of dienen de stoffelijke resten van het dochtertje toch te worden gecremeerd?
Antwoord:
Geachte heer,
Inderdaad is deze vraag tamelijk ongebruikelijk.
Eerst maar eens wat losse gedachten. Ik denk dat de beheersverordening van uw begraafplaats regelt dat in een urnengraf alleen asbussen mogen worden bijgezet en geen ongecremeerde stoffelijke resten van overledenen.
Het is natuurlijk zonder meer mogelijk om de stoffelijke resten van de dochter op te graven (NB met verlof van de burgemeester en de officier van justitie, ook na veertig jaar) en te cremeren. Dan is sprake van as, in een asbus, die in een urnengraf zal mogen.
Er is ook geen probleem om de stoffelijke resten bij elkaar te begraven, als de dochter wordt herbegraven in een gewoon graf, waar de asbus van de zoon wordt bijgezet. Die combinatie kan ook.
Ik weet niet hoe oud het dochtertje was, toen ze begraven werd. Uw vraag wekt de indruk dat het om een jong kind gaat, anders zouden botresten sowieso niet in een urn passen. Maar dat is op zich geen reden om aan het verzoek tegemoet te komen.
Hoe hiermee om te gaan?
Ik verwacht, zoals ik al aangaf, dat in de beheersverordening van uw gemeente staat dat een urnengraf bestemd is voor het begraven van urnen. En met urnen zijn asbussen bedoeld, geen stoffelijke resten in een urn.
Is het mogelijk en redelijk om een uitzondering te maken? Ik denk het niet. Het zal de ouders er om gaan om de beide kinderen in één graf te verenigen. Dat kan zonder probleem in een gewoon eigen graf, aangenomen dat daarin een asbus mag worden geplaatst, wat gewoonlijk op gemeentelijke begraafplaatsen is toegestaan. Dat kan ook door de stoffelijke resten van de dochter te cremeren; dan is plaatsing van de asbus in een urnengraf ook geen probleem.
Dat het niet toegestaan is op grond van de verordening is op zich al voldoende reden het niet toch te doen. Dat het op andere manieren - (wel) legaal - ook kan, is een extra reden om geen uitzondering te maken.
Daar komen - voor mij - nog de volgende overwegingen bij. Het is maar de vraag of de stoffelijke resten in een urn passen. Als het kind al iets ouder was en het lichaam om een of andere reden slecht verteerd is (pop, adipocire-vorming, lijkhoes), kan het fysiek al niet. Het schept heel vervelende precedenten, want als je het voor bijvoorbeeld een kind van 1 jaar toestaat, waarom dan niet voor een kind van 3 jaar of van 8 jaar of voor een volwassene? Je kunt dan nergens meer een grens leggen. De enige duidelijke grens is: in alle gevallen mag het niet. Voorts heb je een probleem bij ruiming van de urnengraven. Met urnengraven gaat men anders om dan met gewone graven; ze worden heel anders geruimd. Het aldaar begraven van niet-gecremeerde resten heeft het risico in zich dat later dit graf op een niet-ethische manier geruimd wordt.
Kortom: laat de ouders een manier kiezen die volgens de verordening wel kan en mag.
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
