7 januari 2003
Vraag nummer: 1921 (oude nummer: 2297)
Tue, 7 Jan 2003 16:36
Geachte heer van der Putten,
Een praktijkvoorbeeld.
De echtgenoot is opdrachtgever voor de crematie van zijn vrouw. Uiteraard is hij dan ook als enige gerechtigd (na vier weken) het asbestemmingsformulier te ondertekenen. Zodra het asbestemmingsformulier getekend naar het crematorium is geretourneerd, wordt gecontroleerd of de handtekening op het aanvraagformulier van crematie correspondeert met die op het geretourneerde asbestemmingsformulier.
Nu blijkt dat de handtekeningen niet overeenkomen. Vervolgens stuurt het crematorium opnieuw een asbestemmingsformulier naar de opdrachtgever met een begeleidende brief wat er niet juist is. Dit asbestemmingsformulier wordt vervolgens wederom geretourneerd naar het crematorium, dit keer vergezeld van een handgeschreven brief waarin de opdrachtgever zijn dochter middels een handgeschreven brief machtigt de beslissing van de asbestemming te mogen nemen. Bij controle door het crematorium blijkt dat het handschrift van deze brief niet overeenkomt met die van het aanvraagformulier van crematie. Vervolgens stuurt het crematorium opnieuw een brief naar de opdrachtgever en daarin wordt de opdrachtgever verzocht naar het crematorium te komen om zélf te tekenen.
Na een paar dagen neemt de dochter van de aanvrager contact op met het crematorium en zegt dat haar vader niet bij machte is te tekenen en niet naar het crematorium komt. De dochter zegt: "jullie hebben zijn machtiging toch ontvangen".
De medewerker van het crematorium geeft de dochter aan dat hij terug zal bellen.
Mijn vraag aan u is nu, hoe dient het crematorium te handelen? Alvast bedankt voor uw medewerking.
A.J.M. Paar
Antwoord:
Geachte heer Paar,
Allereerst: het is keurig dat u de handtekeningen op de opdracht en het asbestemmingsformulier vergelijkt. Ik denk dat het vaak in de praktijk niet gebeurt. Simpelweg omdat men meestal niet op de idee zal komen dat het kan afwijken.
Nu blijkt dat het afwijkt, is inderdaad voorzichtigheid geboden. Een en ander kan een eenvoudige reden hebben. Ik herinner me dat mijn grootvader, die als weduwnaar op zijn (hele) oude dag nog enkele jaren bij mijn moeder heeft gewoond, mijn moeder ook wel eens vroeg om iets voor haar te tekenen. Dan had hij zijn leesbril niet in de buurt. Hij zag de lijntjes op papier niet zo goed en was te lui om de bril op zijn kamer te halen en zei "Teken jij maar". Iets vergelijkbaars kan gebeurd zijn bij de bespreking van de crematieplechtigheid met de uitvaartleider: dat een zoon of dochter namens vader een krabbel zette.
In theorie is denkbaar dat een kind de crematie regelde en heeft getekend, maar dat vader als opdrachtgever is genoteerd, omdat hij de rekening zou moeten krijgen.
Daar is allemaal niets mis mee. Maar als je verschillen ziet, moet je wel weten hoe het verklaard kan worden.
Ik neem aan dat u het asbestemmingsformulier hebt gezonden naar het u bekende adres van vader. Maar u krijgt telkens antwoord van - vermoedelijk - de dochter. Het kan zijn dat men niet het adres van vader heeft opgegeven. Ik zou in uw plaats eens in het telefoonboek naar de adressen kijken.
Het kan zijn dat het adres van vader juist is, maar dat vader nooit zijn eigen post ziet. Hij is wellicht fysiek of psychisch niet meer goed in staat om zijn zaken te behartigen en laat alles over aan een kind. Het kan zijn dat een kind de post opent en beslist. Het kan zijn dat dit gebeurt met mondelinge toestemming van vader. Maar het kan in theorie ook zijn dat vader van niets weet. Ik hoor in mijn praktijk de gekste dingen en ik denk dat u en uw collega's ook wel de nodige verhalen over vreemde situaties en familieruzies en zelfs list en bedrog kunnen oplepelen. Voorkomen moet worden dat u nu de aangegeven bestemming van waarschijnlijk de dochter uitvoert en dat later vader of een ander kind namens hem zich melden en aangeven het zo niet gewild te hebben.
In theorie is het overigens ook mogelijk dat de eerste handtekening niet van vader was, maar de volgende wel. Wellicht heeft vader niet zelf de uitvaart geregeld. Maar als dat een (ander) kind was, dan toch is vader als opdrachtgever te beschouwen. Want de echte opdrachtgever heeft hem dan het recht tot asbestemming gegeven.
Ik denk dat u inderdaad terecht heel voorzichting bent. Dat moet een crematoriumhouder altijd zijn. In 9 van de 10 gevallen zal het allemaal wel met instemming van de vader zijn, wat later gebeurt. Maar de wereld is te klein als dit 1 van de 10 gevallen is waarbij het niet zo is.
Het lijkt mij in deze situatie heel juist dat u het zekere voor het onzekere neemt. U moet er vooralsnog - tot het tegendeel is bewezen - van uitgaan dat de eerste handtekening de juiste is, en de latere niet. En dat betekent dat de machtiging ten gunste van de dochter ook niet geldig is. Het lijkt mij terecht dat u verlangt dat de vader persoonlijk, met een legitimatie, naar het crematorium komt om de asbestemming kennaar te maken. En als hij dat niet kan, zou ik in uw geval willen weten waarom niet en zou ik verlangen dat hij een autorisatie van de handtekening afgeeft. Dat kan via een notaris. Hij kan naar een notaris gaan of de notaris kan naar zijn huis gaan en zijn identiteit vaststellen en hem laten tekenen en die handtekening als authentiek bekrachtigen. Aan de hand van dat stuk kan de alsdan aangegeven asbestemming worden uitgevoerd. En als het niet op 1 van deze 2 manieren gebeurt, gebeurt er niets, zou ik als crematorium stellen. Dan blijft de asbus in de algemene nis.
mr W.G.H.M. van der Putten
7 januari 2002
Spelregels
