1 december 2009
Vraag nummer: 7096 (oude nummer: 14459)
Geachte heer Van der Putten,
Recentelijk (xxxxx 2009) is mijn partner overleden. Ik ben de wettelijke opdrachtgever van de uitvaart en heb deze samen met de dochter van mijn partner voorbereid en uitgevoerd naar de wens van mijn partner. Hij wilde gecremeerd worden en verder was het niet duidelijk. In overleg met de zoon werd besloten om de asbus te begraven in een urnengraf. Deze afspraak heb ik 'zwart op wit'. De dochter kwam later op deze afspraak terug en wilde de as verstrooien. Zij vroeg mijn mening. Ik heb verteld dat ik nog steeds een urnentuintje wil waar zij, overigens ook bevestigend in een mail, mee akkoord ging. Daarna heb ik nog eenmaal iets van haar vernomen. Een vraag per mail of ik al het een en ander had geregeld. Het enige was dat ik een plekje had uitgezocht en dat heb ik haar in een mail verteld. Hier kreeg ik nauwelijks reactie op. In ieder geval geen reactie waaruit ik op kon maken dat zij nog maar enigszins betrokken wilde worden bij de asbestemming. Nu is ons contact nooit echt heel goed geweest, maar zij heeft mij in ieder geval, na mijn laatste mail waarin ik uitleg heb gegeven over het urnentuintje, geen vragen gesteld over het 'hoe en wat' van de as. Via het crematorium vernam ik vorige week dat de zoon daar gedreigd heeft om een gerechtelijke procedure aan te spannen om in het bezit te komen van de asbus. Hij wil de as verstrooien.
Door het lezen van vele vragen die gesteld zijn in uw rubriek weet ik dat zij weinig tot geen kans maakt. Alles staat op papier, dus daar maak ik mij niet zoveel zorgen om. Wat ik graag van u wil vernemen is in hoeverre ik haar in kennis moet stellen van wat er gaat gebeuren met de as en hoe het 'tuintje' vormgegeven zal worden?
Met vriendelijke groet,
XX
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Onenigheid over de bestemming van as is altijd een heel vervelende kwestie.
Als u opdrachtgever van de crematie was, heb u het wettelijk gezien voor het zeggen.
Voor een eventuele rechtszaak hoeft u niet bang te zijn. Ook als u niet de opdrachtgever was, zou de asbus waarschijnlijk bijgezet kunnen worden. In rechtszaken is tot nu toe altijd door de rechters besloten de asbus ergens bij te zetten, niet om de as niet te verstrooien. Dat laatste kan altijd nog, het eerste niet. Alleen als de overledene een duidelijke wens kenbaar heeft gemaakt, zullen rechters die wens volgen.
Maar misschien is het niet onverstandig om te zien of u toch niet een gebaar kunt maken, in die zin dat kinderen van uw partner die dat zouden willen, een deel van de as zouden kunnen krijgen om daar hun eigen wens mee uit te voeren. Onenigheid tussen nabestaanden legt toch altijd een smet op de herinnering. Ik doe maar een suggestie. Maar misschien wordt zoiets niet of onvoldoende gewaardeerd.
U bent niet verplicht om de kinderen van uw partner of andere nabestaanden in kennis te stellen van wat er gaat gebeuren met de as en hoe het 'tuintje' vorm gegeven zal worden.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
