24 november 2016
Vraag nummer: 48348
Geachte heer van der Putten,
Graag zou ik u willen vragen wat de juridische context is en vermoedelijke uitspraak van de rechter uitgaande van de volgende casus.
Min moeder overleed onlangs. Zij is 25 jaar geleden gescheiden en met haar ex man hebben zij of de 4 gezamenlijke kinderen nooit meer contact.
Van de kinderen is de oudste zus opdrachtgever van de crematie, puur toevallig omdat zij van de 4 bij het gesprek met de uitvaartondernemeritus diegene was die namens de anderen het opdrachtformulier invullen.
Na de uitvaartraining ontstaat een verschil van mening over de asbestemming. 3 willen asverstrooiing boven een meer de andere wil bijzetting in een collumbarium en/of een ashanger i.c.m. asverstrooiing.
Moeder had een testament maar daar staat niets in over haar wensen.
Wel had zij wel eens gesproken dat ze verstrooiing over het meer van een overleden buurman wel mooi vond, een natuurbegraafplaats ook wel iets leek (en zij heeft daar ook een folder van opgevraagd en krantenartikel van bewaart) en tijdens een recente begrafenis van een kennis tegen een zus gezegd dat zij niet haar kinderen op wilde zadelen met kosten en verplichting van bezoek voor een begraafplaats omdat dat zij het graf van haar ouders ook bijna nooit bezocht.
De zoon, waarmee moeder de hechtste band had immers hij en zijn gezin vervulden de meeste zorgtaken en woonden vlak in de buurt (de andere 3 wonen ver weg en kwamen er amper) wil bijzetting omdat hij en zijn gezin een "plekje" willen om naar toe te gaan voor gebed en herdenking. Met zijn dochter, haar oudste kleindochter, had moeder een hele hechte band. Zij deden vrijwel van alles samen en dat maakt dat de dochter van de zoon nog altijd haar oma heel erg mist.
Zoon heeft ook bij leven, als het gesprek weer eens op dit onderwerp kwam want eigenlijk dacht moeder er liever niet over, zijn moeder verzekerd dat hij en zijn gezin ook na haar dood voor haar zouden zorgen. Geld is geen probleem dus de kosten van onderhoud en bijzetting zullen door hem worden gedragen net als bij het graf van zijn schoonouders (waar moeder ook van had gezegd dat zij het zo bewonderde dat het regelmatig door het gehele gezin wordt bezocht).
Op de vraag of haar (lievelings) kleindochter dat niet vervelend vond, konden wij slechts antwoorden dat zij het fijn vind even naar haar andere opa/oma te gaan zodat ze even met ze kan praten/bidden (wat zij dan weer van oma geleerd had).
Ze was dan vol bewondering en trots op haareacties kleindochter.
Misschien een beetje lang verhaal maar ik wil volledig zijn.
Er is al van alles geprobeerd door velen om de 4 kinderen tot een gezamenlijk standpunt te laten komen. De zoon heeft alle alternatieven voorgelegd zoals verdeling van de as, verstrooiing i.c.m. een ashanger voor de kleindochter, tijdelijke bijzetting in huis moeder of collumbarium, natuurbegraafplaats (eigenlijk ook een middenformaat tussen verstrooien en bijzetting, etc.
Niks kan of mag van de opdrachtgeefster en andere 2. Zelfs bezoek aan de urn mag niet van zus want dat zou moeder niet gewild hebben (zie hierboven omdat zij haar kinderen niet wilde verplichten tot bezoek). Verstrooien mag overigens niet zonder meer op de gewensteplaats nl. het meer want daar is een ontheffing en toestemming van de eigenaar voor nodig en die heeft opdrachtgeefster nog niet aangevraagd (de zoon is daar wel toe bereid mits het compromis met de ashanger kan worden bereikt). Wel heeft hij er wat moeite mee want het meer grenst direct aan zijn tuin en zijn kinderen zwemmen er in e.d. maar als vast zou komen te staan dat dat de vermoedelijke wens zou zijn van zijn moeder die ook zou hebben gewild dat haar 4 kinderen er samen uit zouden komen kan hij daar mee leven.
Inmiddels loopt een rechtszaak aangespannen na beslaglegging van de zoon (omdat zus had aangegeven zonder hem te gaan verstrooien).
De meningen bijzetting en verstrooien (zonder zoon) staan lijnrecht tegenover elkaar. Zoon heeft nog als secundaire eis de optie opengeslagen van verstrooiing i.c.m. ashanger voor zijn dochter maar rechter heeft die optie (als midden tussen 2 tegenovergestelde richtingen) al ter comparitie terzijde geschoven als niet binnen zijn bereik.
Overleg tussen partijen verliep zoals het voortraject opdrachtgeefster geeft zoon slechts de toezegging dat hij erbij mag zijn. Meer blijkt niet mogelijk.
Zoon staat dus alleen tegenover 3 andere kinderen waaronder de opdrachtgeefster en tenminste 1 zus en broer van moeder.
Kunt u mij aangeven welke juridische context hier van toepassing is en wie op basis daarvan het sterkst staat?
Vonnis wordt waarschijnlijk pas gewezen in 2017.
Alvast heel hartelijk dank!
Met vriendelijke groet,
X
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Ik heb uw naam onder de vraag verwijderd in verband met uw privacy.
Het is heel goed om uw vraag zo volledig mogelijk te stellen. Maar in dit geval is niet te zeggen wat de vermoedelijke uitkomst zal zijn.
In de regel is het zo dat als de rechter de keuze heeft tussen het verstrooien van as en het bijzetten van as, besloten wordt de as bij te zetten. Want de bijgezette as kan later alsnog worden verstrooid en andersom niet. Ik ken geen van deze lijn afwijkende gevallen, tenzij de wens van de overledene heel duidelijk anders was.
Maar rechtspraak is grillig en hoe een rechter in een concreet geval alle feiten en belangen afweegt, is koffiedik kijken. Bovendien maken sommige rechters soms fouten. Ik ken het voorbeeld van een rechter die zei de as per definitie niet te willen verdelen, terwijl dat gewoon een optie in de wet is. Dat wist die rechter blijkbaar niet.
Ik ben benieuwd naar de uitspraak.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
TIP
Laat nabestaanden niet onnodig zoeken naar oude polissen. Registreer of u een uitvaartverzekering hebt op uitvaartverzekeringsregister.nl
Ook verstandig om in te vullen als u GEEN verzekering hebt.
TIP
Vergelijk snel en eenvoudig offertes van uitvaartondernemers via de site Uitvaartoffertes.nl
Spelregels
