18 juni 2003
Vraag nummer: 2304 (oude nummer: 2760)
Geachte mr. Van der Putten,
Mijn moeder is inmiddels 20 jaar geleden overleden, ik was toen 19 jaar en was toen nog voor de wet minderjarig (misschien speelt dit een rol). Mijn moeder had een lang ziekbed, ik heb haar in die ziekteperiode thuis verzorgd wat me erg zwaar viel. Mijn moeder wilde mij niet ook nog eens belasten met het regelen van een crematie en heeft toen een goede vriendin van haar gevraagd om dat te doen. Mijn moeder had mondeling aangegeven dat ze uitgestrooid wilde worden op het strooiveldje van het crematorium in de stad. Nu, bijna 20 jaar na dato kom ik er per toeval achter dat mijn moeder helemaal niet in de stad is uitgestrooid maar dat ze ergens in een gehucht kilometers buiten de stad (moeilijk te bereiken met het openbaar vervoer) is uitgestrooid, het schijnt dat het crematorium daar ook een strooiveld heeft. Zelfs 20 jaar na het overlijden van mijn moeder moet ik zeggen dat dit hard is aangekomen, ik was geschokt. Mij is nooit iets gevraagd en ik werd ook van niets op de hoogte gehouden en ik ben dus altijd in de veronderstelling geweest dat ze gewoon bij het crematorium was uitgestrooid.
In de crematieverklaring staat wanneer en waar ze is uitgestrooid met de aantekening z.b. dit in opdracht van die vriendin. Nu mijn vraag, kan dat zo maar, kan iemand zonder overleg met de familie van de overledene de bestemming uitkiezen waar de overledene wordt uitgestrooid? Had zij niet aan mij moeten vragen of ik wel akkoord ging met de keuze van het strooiveld?
Ik weet dat de zaak vrij oud is maar het doet me zeer dat mijn moeder al jarenlang op een plek ligt waarvan ik het bestaan niet eens wist.
Met vriendelijke groet,
Monique
Antwoord:
Geachte mevrouw,
De persoon die opdracht geeft voor een crematie is wettelijk (als enige) bevoegd om te beslissen wat er met de as gebeurt. Dus ook waar die as verstrooid wordt. Juridisch valt de vriendin van uw moeder derhalve niets te verwijten.
Feitelijk zou het natuurlijk netjes, normaal en logisch zijn geweest als die vriendin van uw moeder met u overlegd had over het te kiezen strooiveld. Als u 19 jaar was, was u per slot ook geen klein kind, letterlijk en figuurlijk.
Wat ik mij echter afvraag, bij zo'n zaak als deze, is in hoeverre er bewust gehandeld is. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat de vriendin bewust voor een ander strooiveld heeft gekozen dan dat uw moeder wenste. Waarom zou ze niet aan die wens voldoen? Het is best mogelijk dat sprake is van een misverstand. Bijvoorbeeld dat de vriendin bij het crematorium heeft gezegd dat de as verstrooid moest worden, zonder exact de plaats aan te geven omdat zij in de veronderstelling was dat er maar 1 strooiveld was. En dat het crematorium de as heeft verstrooid in de veronderstelling dat er geen bewuste keuze voor een bepaald strooiveld was. Misschien is het een misverstand dat voortkomt uit een heel onbenullig feitje, zoals bijvoorbeeld dat het opdrachtformulier niet voldoende duidelijk was. Of dat het crematorium een mondelinge opdracht onjuist heeft geadministreerd. Of misschien had de vriendin haar leesbril niet bij zich. Het kunnen soms zulke kleine dingen zijn....
Ik adviseer u om niet bij voorbaat de vriendin niet allerlei verwijten te maken. Het kan best zijn dat zij zich de fout niet realiseert. Het kan zijn dat het niet haar fout is, maar die van het crematorium. De crematieverklaring is geen sluitend bewijs van een onjuiste opdracht door de vriendin; daarvoor zou u het opdrachtformulier moeten inzien. En het kan zijn dat de vriendin volstrekt te goeder trouw was en zich de mondelinge wens van uw moeder niet realiseerde. Van alles is mogelijk.
Als het u dwars zit, is het wellicht verstandig om er nog eens met die vriendin over te praten. Niet meteen verwijtend, maar gewoon rustig hoe een en ander zo gekomen is. Misschien volgt er dan een logische verklaring.
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
