23 oktober 2003
Vraag nummer: 2575 (oude nummer: 3254)
Goedemiddag,
Bestudering van de Wlb bracht mij tot de volgende conclusies mbt de procedures na sluiting van een begraafplaats. Kunt u mij vertellen of ik het juist heb?
Sluiten van een begraafplaats houdt in dat er niet meer mag worden begraven: opgraven en herbegraven/verbranden mag wel (of geldt hiervoor ook de termijn dat een gesloten begraafplaats gedurende 20 jaar onaangeroerd blijft - artikel 46 Wlb?).
Dan weer 10 jaar na die "rusttermijn" van 20 jaar (dus 30 jaar na laatste begraving) mag er gezaaid en beplant worden (bij "eigen graven" met toestemming van de rechthebbende).
De algemene graven mogen na die 20 jaar worden geruimd en de "koopgraven" alleen met toestemming van de rechthebbende, dus misschien wel nooit?
Met vriendelijke groeten,
Remco Lubbelinkhof
Antwoord:
Goedenavond meneer Lubbelinkhof,
Het sluiten van een begraafplaats houdt in dat er geen gewone lijken meer mogen worden begraven; asbussen mogen wel.
Het opgraven en elders herbegraven of verbranden van lijken mag ook wel. De bepaling dat een gesloten begraafplaats gedurende 20 jaar onaangeroerd blijft liggen, doelt hier niet op. In het tweede lid van artikel 46 staat immers dat het bepaalde in de artikelen 29-31 Wlb gewoon van kracht blijft.
Na 10 jaar na die rusttermijn van 20 jaar (dus 30 jaar na laatste begraving) mag er gezaaid en beplant worden en nu komt het cruciale: - tot een diepte van 50 cm. Op een graf mag normaal altijd iets gezaaid of geplant worden, maar alleen niet zo diep. Het gaat bij het derde lid van artikel 46 dus vooral om de diepte. En dat kan bij eigen graven alleen met toestemming van de rechthebbende, gewoon zoals alles op en in eigen graven alleen mag met instemming van de rechthebbende.
En nu gaan uw conclusies een beetje scheef lopen. U vraagt of algemene graven mogen na 20 jaar mogen worden geruimd.
Welnu, dat mag al eerder, want de bepaling over ruiming in artikel 31 blijft gewoon van kracht. Zie wat ik hierboven al opmerkte over het tweede lid van artikel 46.
En u veronderstelt dat "de koopgraven alleen met toestemming van de rechthebbende, dus misschien wel nooit geruimd mogen worden. Het klopt dat de eigen graven of koopgraven, net hoe je ze wilt noemen, alleen met instemming van de rechthebbende geruimd mogen worden. Dat is altijd zo. Ongeacht of het om een niet-gesloten of een gesloten begraafplaats gaat. Graven waar rechten op rusten mogen nooit geruimd worden; zonder toestemming althans. Maar nu komt het grote MAAR
..: vaak is het zo dat bij het aangaan van de rechten op eigen graven is bepaald dat deze rechten gelden tótdat de begraafplaats gesloten wordt. Dus wanneer de begraafplaats gesloten wordt, vervallen de rechten op de eigen graven en op dat moment is er voor ruiming geen toestemming van de (voormalige) rechthebbende meer nodig.
Overigens vind ik het in het algemeen onverstandig om in een verordening of reglement te bepalen dat de rechten vervallen als de begraafplaats sluit. Want dan vervallen ook meteen alle inkomsten voor die begraafplaats, terwijl men de graven toch nog niet direct kan ruimen. Dat mag op zijn vroegst na 10 jaar na de laatste begraving. Men kan beter bepalen dat de grafrechten vervallen als de begraafplaats wordt opgeheven of uit de exploitatie wordt genomen. Dan blijven er nog lange tijd inkomsten komen om de begraafplaats te onderhouden en de graven blijven gewoon bestaan. Daar hebben alle partijen baat bij.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
