Opgraven herbegraven
1 november 2005
Vraag nummer: 4097 (oude nummer: 6785)
Betreft opgraven van een overledene die is overleden xx-02-2002.
Overledene (Vrouw) ligt alleen in een graf. Oorspronkelijk zou haar partner (man)na diens overlijden hierbij komen. De partner is overleden in Duitsland en door zijn familie aldaar begraven.
Nu wil de de rechthebbende hier de overledene (vrouw) bij haar ouders doen begraven, omdat men het zo sneu vindt dat zij alleen in een graf ligt.
Vraag: vindt u dit een doorslaggevende reden om binnen tien jaar te herbegraven of adviseert u om te wachten tot 2012?
Antwoord:
Geachte heer,
Tja, wat moet je daar van zeggen? Ik vind persoonlijk dat je best een beetje soepel kan zijn in het verlenen van een vergunning als er menselijk leed of een innige menselijke wens in het spel is. Maar is het dat hier?
Juridisch is een van de kernvragen: is er sprake van gewijzigde omstandigheden? Zijn er nu zaken aan de orde die men 3 of bijna 4 jaar geleden absoluut niet kon weten? Waarom is de partner elders begraven? Waren daar vroeger afspraken over gemaakt die nu door de familie van de partner zijn geschonden? Is de partner later overleden? Zo ja, waarom heeft hij zelf niet vastgelegd dat hij bij de vrouw begraven wilde worden, zodat die niet alleen in het graf lag? Als de partner eerder is overleden, waarom heeft de vrouw er dan niet voor gezorgd dat hij in Nederland begraven werd en dat zij er bij kon?
Die vragen komen op, omdat ik me dan afvraag of de vrouw het zélf wel zo belangrijk vond met wie en hoe zij in het graf kwam. Nog een relevante juridische vraag is: wat was de wens van de overledene? En wat heeft zij gedaan om die wens te realiseren? Zou zij het zélf sneu hebben gevonden om alleen in het graf te liggen? Wat heeft zij daar dan voor of tegen gedaan als ze dat gevonden zou hebben? En waar blijkt dat uit? Mondelinge verklaringen, een schriftelijk stuk, of is dat er niet?
Wettelijk - en dus ook voor de rechter - is de wens van de overledene een belangrijk criterium. Uit uw verhaal blijkt niet dat het de wens van de vrouw zelf was om in het graf van haar ouders bijgezet te worden. Maar anderen vinden het sneu. Tja, misschien is het wel heel erg sneu, maar dat vinden anderen dan de vrouw zelf. Dat vind ik nou niet zo sterk in relatie tot de criteria van de wetgever.
Ik denk niet dat de rechthebbende een sterke zaak heeft als deze zaak met dit motief - sneu - voor de rechter zou komen wanneer de burgemeester verlof weigert.
Geen wens van de overledene, wat heeft de overledene gedaan om de wens als die er was te vervullen, waarom dan nu eind 2005 na het overlijden begin 2002, wat deed de partner om die wens te vervullen, wat is het belang van de rechthebbende? Ik vind het juridisch mager en vaag.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
