Scharnieren en maten uitvaartkist
30 mei 2016
Vraag nummer: 46326
L.S.,
Ik ben bezig mijn eigen uitvaartkist te ontwerpen en daarna te maken.
Ik heb een paar vragen, waarvan ik hoop dat u er het antwoord op hebt.
Er zijn een paar tegenstrijdigheden in de voorlichting op Internet, vandaar dat ik u benader.
Vraag 1:
Tot ik bezwijk, wil ik de kist zo ontwerpen dat ik hem tot dat moment als kast kan gebruiken. In mijn idee op dit moment wil ik daar een aantal scharnieren voor gebruiken (in het deksel): 13 in totaal.
Mag ik daarvoor zonder problemen messing scharnieren gebruiken?
Vraag 2:
Hoeveel ruimte heb ik wat betreft de maten? Ik ben 1.95, dus de maat van 2 meter vind ik wat krap. Kan ik eroverheen gaan en zo ja, hoeveel marge heb ik?
Vraag 3:
Hetzelfde geldt - wat mijn ontwerp betreft - voor de breedte. Ik ben weliswaar niet breed, noch dik, maar ik zou enige vrijheid in de breedte op prijs stellen. Tot hoever kan ik gaan, zonder mijn nabestaanden in de problemen te brengen?
Vraag 4:
Kent u toevallig de regelgeving van Frankrijk hieromtrent? Ik hoop dat we het over EU-regelgeving hebben, zodat ik me op de Nederlandse site kan oriënteren. Of weet u waar ik eventueel de Franse afwijkende regels kan vinden. Ik vraag het omdat ik voornamelijk in Frankrijk woon en dus de kans dat ik daar begraven ga worden nogal groot is.
Ik stel uw advies bijzonder op prijs en wil mij graag bij voorbaat bedanken voor
uw inspanning.
met vriendelijke groeten,
drs Aristos Bouïus
Antwoord:
Geachte heer,
Er lijkt tegenstrijdigheid in de informatie op internet omdat de regelgeving voor lijkkisten in 2013 veranderd is. Maar dat is niet het geval als u naar de data van de informatie kijkt.
Er waren regels voor kisten in het zogenaamde Lijkomhulselbesluit 1998, welke ministeriële regeling per 1 januari 2013 is vervallen in het kader van het kabinetsbeleid Kenbaarheid van normen en normalisatie (Kamerstukken II 2010/11, 27 406, nr. 193). Goed bedoeld beleid, maar mijns inziens erg onverstandig. Dergelijk goedbedoelend beleid leidde in 1991 tot het eisen van het gebruik van vuurvaste steentjes bij begraving, om maar eens een uitwas te noemen. Ik weet niet met welk ondergronds vuur de wetgever rekening wilde houden.
Tot 2012 was het gebruik van metaal bij lijkkisten niet toegestaan, tenzij het vergankelijk was of wanneer het van buiten af verwijderd zou kunnen worden (bijvoorbeeld siergrepen van messing). Voor lijm, spijkers, schroeven en andere verbindingselementen werd een uitzondering gemaakt.
In 2013 is dat verbod veralgemeniseerd. De uitgebreide gedetailleerde lijst van de eigenschappen van toegestane kunststoffen is vervallen. De hoofdregel is dat een kist van biologisch afbreekbare materialen moet worden gemaakt. Voor lijm, spijkers, schroeven en andere verbindingselementen is de uitzondering blijven bestaan.
Echter, u hebt nu niet zozeer te maken met landelijke wetgeving, als met de eigen regels van begraafplaatsen. Die kunnen namelijk in hun beheersverordening of in hun beheersreglement nadere eisen stellen aan de kisten. Gelet op ervaringen van 2 decennia geleden met toeleveranciers en uitvaartorganisaties kan men er niet zonder meer op vertrouwen dat deze partijen zich aan de regelgeving en de strekking van de regelgeving houden.
Begraafplaatsen kunnen ook hun eigen geschiedenis hebben, waar u rekening mee moet houden. Concreet gezegd: sommige hele oude begraafplaatsen zullen geen ruimte hebben voor een kist waar u in past of uw voorkeur naar uitgaat. Gewoon feitelijk fysiek niet.
Met deze achtergrondkennis ga ik over tot de beantwoording van uw vragen.
1
U kunt uw eigen kist bij leven nog heel nuttig gebruiken als kast. U kunt in die kast een aantal scharnieren gebruiken, ik neem aan voor de deur of het deksel. Begraafplaatsen hebben echter liever geen scharnieren in de grond. En die zijn bij een lijkkist ook niet nodig, want die kist hoeft na de sluiting nooit meer open ;-)
Ik zou dus willen voorstellen om na uw dood de scharnieren van de deur/deksel te laten verwijderen. Die zijn niet meer nodig. Het deksel kan gewoon op de zijkanten geschroefd worden.
2 en 3
Bij de meeste begraafplaatsen zal een kist van bijvoorbeeld 220 cm hoog en 60 cm breed geen probleem zijn. Voor gangbare maten van een kist zie bijvoorbeeld http://www.dzu.nl/uploads/DZU_Kistmaten_2011.pdf
Echter, oude begraafplaatsen - dan heb ik het over begraafplaatsen van uit de 19e eeuw - hebben soms kleine grafmaten omdat de mensen en hun kisten vroeger veel kleiner waren. Men kan natuurlijk niet in buurgraven gaan roeren.
Als u een bepaalde begraafplaats op het oog hebt, doet u er verstandig aan om daar te vragen welke maten kisten men kan ontvangen.
4
Nee, ik ken de Franse regelgeving helaas niet. Maar net zo goed als dat er in Nederland geen minimum en maximum is qua maten van graven (men kan een mini-grafje voor een foetus maken en een grafkelder met plaats voor 30 kisten), denk ik dat in beginsel elke begraafplaats in Frankrijk zijn eigen maten zal kennen. Dat zal voor 90% van de begraafplaatsen waarschijnlijk hetzelfde zijn, net als in Nederland. Maar bij de andere 10% kunnen er afwijkingen zijn. Ook hier is dus het advies: vraag het na bij de betreffende begraafplaats in uw Franse woonplaats.
Zie vergelijkbare vragen in de subrubriek 'Kist of ander omhulsel'
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
TIP
Laat nabestaanden niet onnodig zoeken naar oude polissen. Registreer of u een uitvaartverzekering hebt op uitvaartverzekeringsregister.nl
Ook verstandig om in te vullen als u GEEN verzekering hebt.
TIP
Vergelijk offertes van uitvaartondernemers via de site Uitvaartmarkt.nl
TIP
Buitenhuis La Hardoye: een paar dagen weg of een of meer weken vakantie voor 2 tot 10 personen in Frankrijk. Prachtig sfeervol zeer ruim vakantiehuis met meerdere zitkamers, open haard op 'kasteelformaat', met grote tuin, twee terrassen, eigen beekje en boomgaard op de grens van de Franse Ardennen en de Champagne. Slechts 340 km van Utrecht.
www.vakantiehuis-ardennen.info
TIP
Bezoek ook eens de video-adviesrubriek: Infotheek - reportages - kijkersvragen - juridische vragen en antwoorden (klik hier).
