Verlopen rechten 1996
15 december 2008
Vraag nummer: 5986 (oude nummer: 11968)
Geachte heer van der Putten,
De termijn op een eigen graf is verlopen in 1996. In 2005 hebben wij (de gemeente) bij dit graf een bordje geplaatst of de rechthebbende zich wil melden bij de beheerder. Wij hadden destijds geen reactie en voor mijn tijd is er nooit aangeschreven. Anderhalf jaar later, januari 2007, hebben we het graf omgezet naar een keuzegraf en het monument verwijderd (oude graf bestaat nog steeds en is niet geruimd ). Echter in 2005 hadden we nog geen goede middelen om verouderde adressen op te zoeken waardoor zegge 90% van de brieven weer retour kwamen, vandaar dat we geen aanschrijfpoging hebben gedaan, maar direct hebben gekozen om een bordje te plaatsen bij het graf, echter een formeel bewijs hebben we daar niet van. (hoe kunnen we dat wel in de toekomst vastleggen als bewijsmateriaal?)
Stel dat de oude rechthebbende reageert en verwijt ons dat we niet hebben aangeschreven.
Wat is dan de balans? Zijn we in gebreken? wat is redelijk, dus wat mag je verwachten van beide partijen en wat als de rechthebbende pas reageert na 12 jaar sinds het verstrijken van de termijn van 30 jaar ( laatste is in 1880 begraven) ? Is onze handelswijze uit 2005 dan onredelijk? En stel dat de rechthebbende een punt heeft dan kan het graf weer worden voortgezet, maar zal de gemeente dan ook moeten betalen voor een nieuw monument of andere kosten? In mijn optiek zou dat niet redelijk zijn omdat we pas na 11 jaar het monument hebben verwijderd. Dat zou in mijn beleving wat anders zijn als we direct zo zouden handelen kort na het verstrijken van het termijn.
Met vriendelijke groet,
M.P
Antwoord:
Geachte heer,
Ook als het adressenbestand verouderd is, zou ik toch altijd de rechthebbende (als er geen reactie komt de twee keer aangetekend) op het laast bekende adres aanschrijven. Dat is nu eenmaal wettelijk voorschrift: er moet schriftelijk een voorstel voor verlenging worden gedaan. Ook als er maar 10% kans van slagen is.
Dat er in 1996 niet aangeschreven is, is een ernstige misser!
Met het plaatsen van een bordje bij het graf voldoet u niet aan het wettelijk voorschrift. Als een voormalige rechthebbende reageert en u verwijt hem niet te hebben aangeschreven en niet eens de moeite te hebben gedaan, staat de gemeente met de mond vol tanden. Ik denk ook als er inmiddels ruim 10 jaar verlopen is.
In bezwarenprocedures en rechtszaken is het heel simpel: de gemeente is haar duidelijke wettelijke verplichting niet nagekomen en zit dus fout.
Een rechter gaat bij zo'n duidelijke regel in de wet echt niet kijken naar 'balans' of wat redelijk was. Het plaatsen van het bordje is een aanvullende maatregel als adressen onjuist waren en als de rechthebbende niet op een andere manier op te sporen was.
U zult met een retour ontvangen enveloppe in het dossier moeten kunnen aantonen uw verplichting nagekomen te zijn en eigenlijk ook door andere aantekeningen duidelijk kunnen maken ook overigens voldoende gezocht te hebben. Bijvoorbeeld gewoon eens in de telefoongids van uw gemeente of de regio gekeken te hebben. En tegenwoordig via internet ook een zoekmachine op een persoon los hebben gelaten. Uit aantekeningen moet van voldoende moeite blijken. Ook van het plaatsen van een biordje bvij een graf zouden aantekeningen in een dossier gemaakt moeten worden: wanneer het bordje geplaatst is en wanneer het weer verwijderd is. Ik zou er ook altijd een digitale foto van maken en die bewaren. Het kost allemaal wat werk, maar het is voor een deel eigen schuld van de gemeente. Zij had vroeger het adressenbestand beter moeten bewaken. En er zijn ook middelen om dat te doen: er comsequent bovenop zitten als de rechthebbende overleden is: meteen nieuwe rechthebbende vragen en niet afwachten of de nabestaanden er misschien over een jaar zelf aan denken dat ze nog iets moeten doen. Voorts is het een goed systeem om de onderhoudsbijdragen voor graven jaarlijks te innen en niet voor lange termijnen af te kopen. Een voortreffelijke manier om een actueel bestand te houden. Mensen denken er dan ook zelf aan om een verhuizing door te geven of om te melden dat vader of moeder overleden is. Dat doen mensen niet als ze ruim 20 jaar niets meer over een graf horen. Bovendien denken veel mensen dat als ze aan de gemeente een adreswijziging doorgeven, dat automatisch ook in het adressenbestand van de gemeentelijke begraafplaats belandt.
Verder begrijp ik niet zo goed waarom u met verouderde adressen zou kampen. U hebt als gemeente toegang tot de GBA en zou dus mensen en adressen op moeten kunnen sporen. En tegenwoordig zijn al heel wat mensen te vinden via internet. Vul op de site DeTelefoongids.nl een naam en voorletters in en kies Nederland en er is een behoorlijke kans de gezochte persoon te vinden.
Ik zou met dit soort graven waarvan de rechten ruim 10 jaar geleden verlopen zijn, toch voorzichtig zijn en nog maals de rechthebbende aanschrijven. Vooral als de begraven personen nog jong of relatief jong waren en er nog een weduwe of weduwnaar rond kan lopen die in de veronderstelling leeft nog bij de voormalige echtgenoot begraven te kunnen worden.
Als de rechten verlengd worden, heeeft de gemeente inderdaad geen recht meer op betaling met terugwerkende kracht.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
