U als mijn advocaat?
28 april 2003
Vraag nummer: 2205 (oude nummer: 2622)
Mon, 28 Apr 2003 19:42
Goedenavond mijnheer Van der Putten,
Heel erg bedankt voor uw bijzonder snelle reactie op mijn vraag (2613). Helaas ben ik te laat met het bezwaarschrift indienen bij het Stadsdeel. Dit heeft alles te maken met mijn "ontoerekeningsvatbaarheid" na het vernemen van het ovelijden van mijn echtgenoot. De tenaamstelling van zijn graf is door mijn schoonouders op 5 februari jl. geregeld. Zij waren er erg snel bij, terwijl ik niet meer wist of ik nou van voren of achter leefde. Maar helaas een gemiste kans. Een advocaat had ik inmiddels ingeschakeld, maar door zijn "traagheid" kan ik nu niets meer ondernemen.
De relatie met mijn schoonouders is tot nul gedaald, omdat zij en mijn zwager spullen hadden meegenomen uit mijn huis zonder dat ik daar van wist. Na een aantal weken realiseerde ik mij dat allerlei zaken/voorwerpen van mijn echtgenoot wegwaren. Deze spullen heb ik inmiddels wel (via de advocaat) teruggekregen. Mijn vriendelijke verzoeken van weken achter elkaar mocht niet baten, zij wilde het houden omdat zij - zoals zij zeiden - daar "recht" op hadden. Affijn die zaak is voor mij dus gesloten. Maar het graf, dat lukt maar niet. De advocaat heeft er zelf weinig geloof in. Maar na het lezen van uw antwoord kreeg ik toch weer hoop.
Mijn vraag is eigenlijk: Wilt u optreden als mijn advocaat en zo ja wat voor kosten zijn daaraan verbonden? Of weet u misschien in Amsterdam een goede advocaat die gespecialiseerd is in "Grafrecht"?
Wederom bedankt voor uw antwoord.
Met vriendelijke groet,
(naam bij redactie bekend)
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Het is inderdaad verschrikkelijk jammer dat de termijn voor een bezwaarschrift ongebruikt voorbij gegaan is.
Ik meen evenwel dat er een behoorlijke goede kans is dat u zonodig in een rechtszaak - kunt vorderen dat uw schoonouders het grafrecht aan u moeten overdragen. De banden met u en met uw kinderen zijn voor uw man, en van u in zijn richting belangrijker dan met de ouders. Dat is zowel praktisch, emotioneel als juridisch te onderbouwen. Uw man woonde bij u en niet bij zijn ouders. Hij was volwassen en maakte deel uw van uw gezin. U en de kinderen zijn zowel wettelijk als emotioneel de erfgenamen. De Wet op de lijkbezorging kent in een aantal artikelen waarbij het gaat om zeggenschap over de overledene een soort voorkeursranglijst van de nabestaanden; daar staat de echtgenote of levenspartner als eerste genoemd, dan de kinderen en daarna pas verdere bloedverwanten zoals ouders en broers/zussen van de overledene.
Het nadeel van een rechtszaak is dat die lang sleept, mede door de schriftelijke rondes van hoor en wederhoor en daarom ook nogal kostbaar is. Maar er kan geprobeerd worden om in een kort geding e.e.a. te bewerkstelligen. Voor een kort geding is een spoedeisende situatie nodig. Dat is er op dit moment niet. Maar er komt een moment waar een spoedeisende situatie aan gekoppeld kan worden: als uw schoonouders vergunning vragen bij de begraafplaats om een monument te plaatsen. De kans zou immers groot zijn, dat ze daar alleen de naam van uw man op vermelden, zonder tot uitdrukking te brengen dat hij ook echtgenoot en vader is. U zou schriftelijk (altijd alles schriftelijk doen in deze zaak, want u hebt bewijs nodig) - aan de begraafplaats moeten vragen om u direct er van in kennis te stellen als er een vergunning voor een monument wordt aangevraagd. Dan zijn er 2 mogelijkheden: men waarschuwt u wel of men waarschuwt u niet. Als men u waarschuwt, kan een kort geding opgestart worden. Als men u niet waarschuwt en u op zekere dag ontdekt dat een monument is geplaatst, is dat deels des te beter, omdat het duidelijk illustreert dat uw gezin buiten het graf wordt gehouden. Des te meer reden om het aan u toe te wijzen. Ik geef de voorkeur aan een kort geding, omdat het snel gaat en relatief goedkoop is omdat het maar 1 procesronde is. Maar het is dan wel de kunst om de goede vragen aan de rechter voor te leggen, omdat een kort geding eigenlijk niet bedoeld is om een geschil definitief te beslechten. Maar dat is de kunst en kunde van de advocaat, om er uit te halen wat er in zit.
Er zijn nog andere mogelijkheden om juridisch een vinger tussen de deur te krijgen. U zou de burgemeester verlof kunnen vragen voor het opgraven en elders herbegraven van uw man. Dan kan indirect ook aan de orde worden gesteld dat het graf op de verkeerde naam staat. Ook zou gevraagd kunnen worden om u te informeren over een aanvraag voor een vergunning voor een monument; als de vergunning is verleend, zou u daar tegen bezwaar kunnen maken en zo de zaak aan kunnen zwengelen.
Maar, ik zeg er meteen bij, ik zeg het simpel, maar het is dan de kunst en de kunde van de advocaat om daar de juridisch relevante aspecten in te stoppen. Want het is een oneigenlijke manier om eigenlijk iets anders te bewerkstelligen. Er zit een stukje bluf in en je moet de zaken dan op de juiste manier presenteren.
Een garantie voor succes is het niet.
Het meest zuiver is direct een serieuze dreigbrief en vervolgens zonodig een rechtszaak tegen uw schoonouders. Om die zaak extra onder druk te zetten, zou ik ook tevens opgraving vragen en tegen vergunning voor een monument bezwaar maken.
De kans is ook aanwezig, dat als een zaak gestart wordt en uw schoonouders zelf een advocaat in de arm (moeten) nemen, die advocaat hen adviseert om aan uw wens tegemoet te komen.
Van belang is evenwel natuurlijk ook, dat u een advocaat hebt die wel openingen ziet. Een advocaat kan nooit vóóraf resultaat garanderen. Rechters nemen soms ook heel vreemde en onverwachte beslissingen. Maar de advocaat moet wel een beetje inventief zijn.
Als de ene advocaat het niet ziet zitten, moet u wellicht een ander hebben.
U moet geen advocaat hebben die verstand heeft van grafrechten. Ten eerste bestaan zulke advocaten niet, want zaken rond een graf komen zo zelden voor, dat bijna geen enkele advocaat er enige ervaring mee heeft. Maar het gaat hier, juridisch gezien, ook niet om juridische aspecten van een graf, maar om zaakwaarneming, misbruik van de positie als zaakwaarnemer, het onterecht toeëigenen van een recht, misbruik van vertrouwen e.d. En dáár heeft een advocaat als het goed is wel ervaring mee. Het is deels vergelijkbaar met het geval dat u iemand opdracht geeft om een huis voor u te gaan huren, en hij komt terug en vertelt het voor zichzelf gehuurd te hebben. Of dat u iemand geld geeft om brood te gaan kopen, en hij koopt van dat geld vlees voor zichzelf. Het gaat om misbruik van positie en van omstandigheden, ongeacht of het om een huurhuis, brood of een graf gaat. En een goede advocaat kan daar een mooie casus van bouwen.
Ik ben vereerd dat u mij vraag om eventueel uw advocaat te zijn. Maar mijn antwoord is: neen. Ik ben geen advocaat en ik kan niet in civielrechtelijke zaken zoals deze procederen. In zaken rond zaakwaarneming ben ik niet gespecialiseerd. Ik kan wel dreigende brieven schrijven en zo, maar dat houdt weinig in als er geen vervolg zou komen. U moet geen hond hebben die in civielrechtelijke zaken alleen kan blaffen, maar een die ook in de rechtszaal kan bijten. Dat kan een advocaat.
Ik kan alleen optreden in publiekrechtelijke zaken, zoals tegen een gemeente of een andere overheid. Ik zou over een vergunning voor een opgraving kunnen optreden, over de aanleg van een begraafplaats, de vergunning voor een crematorium, over de uitgifte van een graf en bij meningsverschillen tussen nabestaanden over de asbestemming. Maar dat is hier niet aan de orde.
Als ik voorwerk zou verrichten en er daarna een advocaat aan te pas zou moeten komen, bent u anderhalf keer zo duur uit als nodig is. Dat wil ik u niet aandoen. Bovendien heeft iedere advocaat (en ik) zijn eigen strategie hoe iets aan te pakken en met 2 mensen met mogelijk verschillende ideeën werkt dat niet.
Maar ik zie zeker wel brood (voor u) in een zaak rond misbruik van de zaakwaarneming. Daar moet volgens mij een redelijk kansrijke zaak van te maken zijn.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
29 april 2003
