Column
Visies op leven en dood in ..."
Jan Kuitenbrouwer ("Hedenlands", De Volkskrant) heeft ons op de vingers getikt: we mogen het woord "column" niet gebruiken want:
- we zijn niet beroemd én
- we schrijven alléén over ons vak.
Over het eerste valt te twisten. In de ogen van een buitenlandse (Liva) is iedere Nederlander in zijn eigen piepklein landje beroemd.
Zelf kennen we niemand die niet tenminste één keer op televisie is geweest, op ons laatst geboren dochtertje na. En dan moeten we zelfs heel goed nadenken. Is zij niet stiekem een keertje opgenomen? Wordt zij niet herkend in de supermarkt? Kijken mensen niet met een blik van: "daar heb je dat meisje... Hoe heet ze ook al weer?" Als iedereen beroemd is zijn wij het ook.
En als wij het niet waren dan zijn wij het nu wel, getuige de stapels fan(E-)mail.
Stelling 2 staat als een huis. Dan mogen we volgens Jan Kuitenbrouwer slechts over een "rubriek" spreken.
Na vermoeiende, ellenlange vergaderingen met de top van uitvaart.nl is toch gebleken: wij zijn gevraagd om een column te schrijven, niet een rubriek. Klaar. Wij zullen eraan moeten geloven. Een "column" moet over alles en nog wat gaan. Om Jan Kuitenbrouwer toch nog in het gelijk te stellen hebben wij ons suf gepiekerd om een thema te vinden waar geen dood in zit, en dat toch aktueel is. Dat is moeilijker dan je denkt. Alles heeft met de dood te maken, zeker in het nieuws. Uiteindelijk prikken wij geblinddoekt een item in de krant:
Oeps! MOND- EN KLAUWZEER. Dus geen woord over de "stapels BIEP! koeien" in de wei.
Nou, hierover hebben wij meteen iets van wereldformaat te melden: WIJ hebben het. Man, vrouw en drie kinderen, van het menselijk geslacht.
Het begon met Noah die niet meer kon eten van de pijn in zijn mond: blaren op de tong. Toen Fée, ook pijn in de mond, geen aantoonbare blaren. Liva: een week lang helse pijn op de tong, vol met aften. David overal spierpijn en iedereen al weken verdacht moe, suf en misselijk. Bij Hraban hebben wij nog even getwijfeld want het duurde een week of twee vòòr hij ook een mond vol zere plekken kreeg. De arts wuifde onze vermoedens weg en maakte daar een griepje van. Wij weten wel beter: het virus is vanuit de Veluwe hier naar toe gevlogen en wij hebben het gekregen.
Worden wij nu ook geruimd?
