Naar aanleiding van een artikel in Ars Aequi maandblad over amputatie en de rechten van de patiënt, ben ik me verder gaan verdiepen in dit onderwerp. Langs deze weg kwam ik op uw website terecht.
Ik ben rechtenstudent en volg momenteel het vak Gezondheidsrecht. Vanuit het perspectief van het gezondheidsrecht werd in dit verband mijn aandacht vooral gewekt door het leerstuk van de informed consent. Wat blijkt: veel amputatiepatiënten worden niet geïnformeerd over de mogelijkheden die er zijn met betrekking tot hun geamputeerde lichaamsmateriaal (begraven, cremeren, weggooien of anderszins). Kennissen uit mijn omgeving die een amputatie hebben ondergaan, onderschrijven dit. Ze werden goed geïnformeerd over de amputatie zelf, maar dit onderdeel kwam niet ter sprake. Ze waren verbaasd toen ik hen over de mogelijkheden vertelde.
Op uw website las ik verschillende door u beantwoorde vragen over dit onderwerp. Ik probeer er nu achter te komen waarom artsen/ziekenhuizen hun patiënten hier niet standaard over informeren. Zou dit vanwege mogelijke kosten zijn? Of zijn ziekenhuizen bang voor mogelijk onethische handelingen met geamputeerd lichaamsmateriaal? De zaak van de heer Leo Bonten laat zien dat je als patiënt soms behoorlijk assertief en vasthoudend moet zijn om je wensen voor elkaar te krijgen. Daarentegen zal niet elke patiënt een lamp willen laten maken van zijn been. Weet u overigens waarom dit wel is toegestaan en het op sterk water bewaren van een lichaamsdeel van een geliefde (vraag op uw website) niet?
Mocht u de tijd hebben om mijn vragen te beantwoorden, dan zou u me daar heel erg mee helpen.
Antwoord:
Geachte mevrouw,
Waarom artsen en ziekenhuizen hun patiënten niet standaard informeren over de mogelijkheid om over geamputeerde lichaamsdelen te beschikken, moet u aan hen vragen.
Ik heb wel een vermoeden, namelijk dat het artsen en ziekenhuizen alleen maar extra werk en 'gedoe' oplevert, waar niets tegenover staat. Het kost tijd en aandacht. En waarom zou het wel gelden voor lichaamsdeel X en niet voor orgaan Y? Moeten de lichaamsdelen dan zo mooi mogelijk worden aangeleverd? Zou het niet de aandacht kunnen afleiden van waar het werkelijk om gaat, namelijk de medische voordelen van de handelingen? Er kan van alles om heen spelen, waar men ook niet op zit te wachten, kan ik mij zo voorstellen. Ook mogelijke juridische aansprakelijkheden. Misschien benadert men het ook pragmatisch: als de patiënt er zelf naar vraagt, zien we wel weer verder.
Maar, zoals gezegd, u moet die vraag aan artsen en ziekenhuizen voorleggen.
Er zit een logisch verschil in het aanspraak kunnen maken op een eigen lichaamsdeel, of op het aanspraak kunnen maken van het lichaamsdeel van een geliefde. Het eigen lichaamsdeel is iets waar iemand een zelfbeschikkingsrecht op heeft. Het lichaam van een geliefde is het lichaam van iemand anders, waar die ander de beschikking over heeft. Niet jij. Dat lijkt mij een logisch verschil.
Het Nederlands recht laat niet toe dan men eigendomsrechten heeft op (delen van) het lichaam van een ander. Dat strijdt met artikel 11 Grondwet.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
TIP
Laat nabestaanden niet onnodig zoeken naar oude polissen. Registreer of u een uitvaartverzekering hebt op Uitvaartverzekeringsregister.nl
Ook verstandig om in te vullen als u GEEN verzekering hebt.
TIP
Bezoek ook eens de video-adviesrubriek: Infotheek - reportages - kijkersvragen - juridische vragen en antwoorden (klik hier).
Zoals: Wie is verantwoordelijk voor de kosten van de uitvaart?
Spelregels
