6 januari 2003
Vraag nummer: 1913 (oude nummer: 2289)
Mon, 6 Jan 2003 12:03
L.s.
Onze moeder is onlangs gecremeerd en de begrafenisondernemer heeft de gouden horloge (taxatiewaarde 2700 euro) vergeten van haar weg te nemen !!
Hij geeft toe dat deze fout door omstandigheden gemaakt is en wil ons een vergoeding geven van 500,- euro, hetgeen wij allen een belachelijk bedrag vinden.
Hoe groot acht U de kans dat wij hier toch een enigsins acceptabele vergoeding voor kunnen terug krijgen???
Alvast bedankt voor uw reactie
Hoogachtend
Roel Smeets
Antwoord:
Geachte heer,
Of u recht hebt op een vergoeding, hangt af van de vraag of de fout geheel aan de uitvaartonderneming te wijten is (had u een lijstje van sieraden gegeven, zodat men dat kon checken), en wat de algemene voorwaarden van de onderneming over dit soort situaties zeggen. Het kan zijn dat het opbaren met sieraden en het niet (tijdig) afnemen, geheel of deels voor uw risico zijn. Dat kan ik vanaf hier niet zien. Welke afspraken waren er precies? Hebt u de uitvaartondernemer er aan herinnerd vóór de crematie (het veiligst is dan natuurlijk om de sieraden niet achteraf na de crematie, maar direct na de opbaring terug te vragen).
Als de onderneming de fout toegeeft, zoals u schrijft, is het moeilijk om te bepalen wat een juiste vergoeding is. Ik vind 500,- ook wel wat weinig voor een sieraad met een getaxeerde waarde van 2.700,- euro. Maar, taxaties hebben meestal betrekking op een verzekerde waarde. En dat is niet hetzelfde als de waarde in het economisch verkeer.
Ik durf niet te zeggen dat feitelijke waarde in het economisch verkeer vergoed moet worden. Er spelen meer aspecten mee. Wie een goed uit handen geeft, neemt een zeker risico dat er iets met die goederen kan gebeuren. Stel dat iemand aanbiedt om een armband voor jou ter reparatie naar de juwelier te brengen, omdat hij daar toch bij in de buurt komt. En stel dat die persoon de armband onderweg verliest, zou hij dan de waarde van die armband moeten vergoeden? Ik denk het niet.
Stel dat een rijke dame wordt opgebaard met een halsketting, broches en ringen ter waarde van 50.000,-. En dat op een of andere manier vergeten wordt die af te nemen vóór de crematie. Dan zou een onderneming door een relatief klein misverstand (maar met grote gevolgen) failliet kunnen gaan. Ik denk niet dat zo'n risico maatschappelijk acceptabel is.
Ik schat in dat een rechter in een situatie als deze ook een deel van de 'schuld' of van 'het risico' (dat is beter, want men heeft het natuurlijk niet moedwillig gedaan, dus het woord schuld geeft een verkeerde lading) bij de familie legt. Als het risico van een fout of misverstand geheel bij de uitvaartonderneming zou liggen, zou geen enkele uitvaartondernemer in Nederland meer bereid zijn om een overledene met sieraden op te baren: als het waardevolle spullen zijn en er zou wat mee gebeuren, zou hij er een grote schadepost aan kunnen overhouden of in extreme gevallen bij een kleine onderneming zelfs failliet aan kunnen gaan. Ik denk dat de rechter niet accepteert dat het risico geheel bij de uitvaartonderneming ligt. Het 'mooi opbaren' is maar zo'n klein facet van het totaal van zijn diensten, dat hij daar geen exceptioneel financieel risico mee mag lopen. Wie zijn spullen of die van de overledene uit handen geeft, accepteert in feite ook een zeker risico dat er iets mis mee kan gaan.
Voorts kan het zo zijn, dat uw eigen verzekering (of die van uw moeder, maar als erfgenamen treedt u collectief in diens plaats) de schade aan u moet vergoeden. Ik vind dit zelfs zeer waarschijnlijk. Als u het hebt over een taxatie, neem ik aan dat dit is gebeurd voor een verzekering. Als het goed teniet is gegaan, acht ik de kans groot dat er recht op schadevergoeding is. Het is wat cru om te zeggen, maar het horloge is verbrand, net als wanneer er een brand zou zijn in het huis van uw moeder. Ik denk dat u gewoon bij de eigen verzekering van moeder kunt claimen. Nu zal de verzekering wel in eerste instantie ontkennend reageren; verzekeringen hebben altijd de neiging direct 'nee' te roepen, nog voordat je bent uitgesproken. Maar als u voet bij stuk houdt, meen ik dat er wel degelijk dekking zou moeten zijn. Ik heb er voor u maar eens mijn eigen uitgebreide inboedelverzekering op nagekeken: sieraden worden vergoed wanneer ze buitenshuis zijn en buitenshuis op het lijf worden gedragen. Feitelijk was dat ook hier het geval.
Dat uw moeder overleden is, maakt geen verschil; als erfgenamen treedt u volledig in de rechten.
En als uw moeder geen verzekering had, accepteerde ze daarmee het risico van verlies.
Ik zou in uw geval in eerste instantie het verlies bij de verzekering claimen.
Als er geen verzekering is, zou ik kijken naar de reële waarde van het horloge. Een taxatie zegt mij niet zoveel, want verzekeringswaardes zijn vaak veel hoger dan de waarde wanneer je een sieraad zou verkopen of veilen. Wat je krijgt bij verkoop is de echte waarde; niet wat je er bij een juwelier bij aankoop voor zou moeten betalen.
Stel dat de reële waarde 1.500,- is, dan zou ik het risico met de uitvaartonderneming delen en lijkt mij een vergoeding van 750,- een onder deze omstandigheden voor alle partijen redelijke oplossing.
mr W.G.H.M. van der Putten
6 januari 2003
Spelregels
