Inspraak in beslissingen urn
2 februari 2002
Vraag nummer: 801 (oude nummer: 1112)
Vijf jaar geleden is mijn vader overleden en gecremeerd. Dit is gebeurd in crematorium Schollevaar. Mijn ouders waren al jaren uit elkaar en mijn vader had op het moment van overlijden een hoop schulden. Mijn moeder heeft toen een notaris benaderd, die geregeld heeft, dat ik en mijn zusje nergens aansprakelijk voor worden konden gesteld. Ook het testament hebben wij geweigerd. Doordat wij ons destijds overal buiten hadden gehouden, hebben wij ook de crematie niet geregeld.
Nu blijkt, dat de broer van mijn vader zich destijds heeft opgegeven als opdrachtgever en dus de beslissingen over de urn mag nemen. Hij is echter niet degene die de crematie heeft betaald. Nu zijn er bijna vijf jaar om en zal er binnenkort een beslissing genomen moeten worden over de urn. Mijn zus zou nu heel graag de urn in huis willen hebben. Voor haar heeft dat heel veel waarde.
Wij hebben geen contact met de opdrachtgever. Het crematorium heeft nu toegezegd aan de opdrachtgever ons verzoek door te geven, maar zegt dat wij geen invloed hebben op de uiteindelijke beslissing omdat de opdrachtgever alleen dit recht heeft.
Mijn vraag is nu: Klopt het dat wij geen invloed hebben op de
beslissing, wat er met de urn gaat gebeuren? En als er nog mogelijkheden zijn om toch inspraak te hebben, welke zijn dat dan?
Alvast bedankt,
J. Hooglander.
Antwoord:
Geachte heer,
Inderdaad is de opdrachtgever voor de crematie degene die het voor het zeggen heeft in dit geval. Het is attent van het crematorium om uw wens of die van uw zus aan uw oom door te geven, maar ik vind het tactisch-psychologisch geen goede zet; wel een goede voorzet.
Of uw oom of iemand anders wel of niet de uitvaart heeft betaald, doet helemaal niet ter zake. De wet gaat er van uit dat degene die de uitvaart regelt de zeggenschap heeft en houdt.
Ik zou als ik u of uw zus was, toch maar eens zelf een vriendelijk briefje aan uw oom schrijven, of hem eens bellen, ook al hebt u verder geen contact. Gewoon met elkaar praten is in veel gevallen de beste oplossing.
Via het crematorium weet uw oom nu dat u iets wilt, maar als u eerst niets van u hebt laten horen komt dat allemaal niet zo aardig over. Als u zomaar op bezoek gaat of opbelt, valt u ook wat cru met de deur in huis en overvalt u iemand, wat een averechts effect kan hebben.
Schrijf een kort briefje, waarin u zegt dat u graag iets wilt en dat u daar graag met hem over wilt praten. Leef u ook eens in in de situatie van de ander.
Wellicht is het zo - ik weet het niet - dat uw oom denkt dat het u eerst allemaal niets kon schelen. Hij kan daar zelfs
verontwaardigd over zijn en als u dan opeens met 'eisen' komt, is dat niet erg tactisch.
Als u er eens over praat is het misschien zo dat uw oom direct akkoord is, omdat hij het fijn vindt dat u ondanks een
echtscheiding van uw ouders en een voorgeschiedenis toch warme gevoelens voor zijn broer koestert. Misschien wil hij niet dat de urn thuis bewaard wordt, bijvoorbeeld omdat het dan voor hem en anderen lastig kan zijn de urn nog eens te bezoeken.
Misschien is een tussenoplossing mogelijk, zoals verdeling van de as of het bewaren van een beetje as in een medaillon of ander voorwerp.
Strikt juridisch hebt u geen poot om op te staan. Pas als zou blijken dat uw oom de asbus zou willen laten ruimen, en u aangeeft dat u de asbus zou willen behouden, gaat iets anders spelen. Dan zou uw oom afstand doen en dan kunt u een redelijk belang kenbaar maken. Dat zou ook het tijdstip kunnen zijn waarop u, als uw oom pertinent zou weigeren, eventueel de hulp van de rechter zou kunnen inroepen.
Dat moet u niet meteen doen, maar als redelijk overleg niet helpt, kan tussenkomst van een advocaat soms wonderen verrichten. Een van de eerste handelingen die u of een advocaat dan zou moeten doen is het crematorium laten weten dat er onenigheid is en dat het crematorium geen dingen mag doen die onherroepelijk zijn, zoals
het verstrooien van de as. Daar zal het crematorium dan rekening mee moeten houden door een bepaalde periode niets te doen.
Maar, nogmaals, eerst gewoon zelf praten helpt in 9 van de 10 gevallen het beste. Ook om bij verschil van mening dan
tussenoplossingen te bedenken.
mr W.G.H.M. van der Putten
