Stiefouder wil urnengraf verplaatsen

9 november 2003

Vraag nummer: 2632  (oude nummer: 3355)

Hallo meneer van der Putten,

Mijn vader is afgelopen maart op 51 jarige leeftijd plotseling overleden. Hij was 9 maanden hertrouwd en hij had een langstlevende testament met boedelverdeling op laten stellen. Zijn vrouw was benoemd tot executeur testamentair en mocht ook zijn begrafenis regelen. Hij heeft in zijn (en onze) woonplaats een urnengraf gekregen. Nu is zijn vrouw van plan dat, als ze weer terug gaat naar haar eigen woonplaats, om zijn urnengraf mee te nemen. Mijn vader is geboren en getogen in deze woonplaats en dat zou hij absoluut nooit gewild hebben. Kunnen mijn broer en ik hier iets aan doen? Zijn vrouw wilde een paar weken na zijn overlijden ineens geen contact meer met ons. Ze heeft al gedreigd met het weggooien van onze persoonlijke spullen zoals baby-en kinderfoto's enz. en nu wil ze ons ook nog eens het graf gaan ontnemen. We hebben helemaal niets van mijn vader gekregen als aandenken. Mijn broer kan niet met de trein reizen omdat hij de ziekte schizofrenie heeft. Hij kan er dan dus niet naartoe. Mag ze dit zomaar doen of hebben we ook rechten? Alvast heel hartelijk bedankt voor uw antwoord, dit ligt ontzettend gevoelig zoals u wel zult begrijpen.

A. en M. (broer en zus)

Antwoord:

Geachte heer en mevrouw,

De rechthebbende op een (urnen)graf mag het graf laten verplaatsen.

Moreel, menselijkerwijs gezien, kun je niet zeggen dat de kinderen méér rechten hebben dan de echtgenote van uw vader; andersom trouwens ook niet. Ik proef uit uw woorden dat u vindt dat omdat u uw hele leven het kind van uw vader bent geweest en de tweede echtgenote slechts 9 maanden de tweede echtgenote, dat u meer rechten zou hebben. Maar het nieuwe huwelijk had onder andere omstandigheden ook wel ruim 40 jaar kunnen duren.

De wetgever heeft beseft dat er menselijkerwijs niet te kiezen valt tussen nabestaanden in dit soort situaties. De overheid kan geen Salomonsoordeel vellen. En daarom geeft de wet het recht aan de persoon op wiens naam het (urnen)graf staat.
Dat is geen ontkenning dat u (morele) rechten hebt. Die rechten hebt u zeker. Maar anderen hebben ook rechten. En als u het onderling niet eens kunt worden, hakt de wet de knoop door, zoals ik het in het begin zeg.

Is er nog iets aan te doen voor u? Ik denk het nu niet. Uw vader had er zelf iets aan kunnen doen, door zelf uitdrukkelijk in zijn testament te bepalen dat hij of zijn asbus in zijn/uw woonplaats bijgezet zou moeten worden. Nu dat niet het geval is, wordt het bewijzen van zijn wensen op dit vlak lastig.

mr W.G.H.M. van der Putten


Ook bij een urnengrafje speelt de vraag: van wie is de grafsteen?