Recht op as (verstrooien of bewaren?)

18 november 2004

Vraag nummer: 3489  (oude nummer: 4987)

Geachte heer Putten,
ik stel deze vraag namens een vriendin.
Ze is de dochter van de overledene die nu is gecremeerd. De zus van de overledene was de opdrachtgeefster en wil het as verstrooien over zee. Mijn vriendin wil de as graag bewaren omdat ze zo dan haar moeder kan bezoeken.
De zus wil het over zee verstrooien omdat haar zuster(overledene) altijd van de zee heeft gehouden. Wat kunnen we doen om toch te zorgen dat we de as in handen krijgen? Het as ligt momenteel nog bij het crematorium. Er is geen wil van de overledene te vinden.
met vriendelijke groeten.

Antwoord:

Geachte heer of mevrouw,

Ik adviseer u(w vriendin) om eens naar andere vragen te kijken in de rubriek 'Cremeren' en de sub-rubriek 'Keuzes en zeggenschap over as'. Daar staat dat als naaste verwanten van mening verschillen of as moet worden verstrooid of bewaard, en zo'n zaak aan de rechter wordt voorgelegd, de rechter altijd besluit dat de as moet worden bewaard.

Uw vriendin moet natuurlijk een rechtszaak vermijden. Dat is niet leuk en kan veel geld kosten.
De vraag is ook waarom de tante van uw vriendin en niet uw vriendin zelf de crematie heeft geregeld. Is uw vriending misschien minderjarig? Als dat zo is, is dat een extra reden om de as niet te verstrooien maar haar gelegenheid te geven de as te bewaren.
Wat misschien meespeelt bij de tante van uw vriendin is dat zij denkt dat het bewaren van de asbus geld kost, wat er misschien nauwelijks is. Maar dat hoeft niet; uw vriendin mag de as zelf thuis bewaren.
Een oplossing kan wellicht ook zijn dat de as wordt gedeeld; dat een deel verstrooid wordt en dat een deel bewaard wordt. Of dat een beetje bewaard wordt in een speciaal sieraad voor uw vriendin.

Laat uw vriendin proberen, wellicht met behulp van anderen, in goed overleg een oplossing te vinden. Als dat niet lukt, zou ze een advocaat in kunnen schakelen. De uitkomst van een rechtszaak is eigenlijk zeker: de as moet bewaard worden.

Met vriendelijke groet,

mr W.G.H.M. van der Putten