21 november 2002
Vraag nummer: 1615 (oude nummer: 1980)
Thu Sep 6 22:03:57 2001
Geachte Mr. van der Putten,
Vorige week is onze (schoon)moeder begraven. Haar echtgenoot was het hier niet mee eens maar dit was haar laatste wens. Uiteindelijk heeft hij dit toch toegestaan maar heeft dit op de meest goedkope manier gedaan.
Wij mochten niet aanwezig zijn bij het regelen van de begravenis dus hebben er ook geen invloed op gehad.
U begrijpt dat het kontakt tussen haar echtgenoot en de kinderen erg slecht is.
Nu is ze begraven in een algemeen graf waarin 3 personen worden begraven.
Dit zijn echter wildvreemde mensen van elkaar.
Je hebt dus ook maar 1/3 van een graf tot je beschikking om b.v. een steen te plaatsen.
Haar echtgenoot weigert ook om voor een steen te zorgen, die moeten wij betalen.
Daarbij zegt hij dat hij uiteindelijk kan bepalen of die steen er wel of niet opkomt. Dat is eigenlijk ook al een vraag. Nu hebben we erg veel moeite met het feit dat ze een graf moet delen en we vragen ons af of het mogelijk is om haar te laten herbegraven in een graf waar ze wel alleen ligt als wij de kosten voor onze rekening nemen of is herbegraven alleen mogelijk als een graf opgeheven wordt na b.v. 10 jaar?
alvast bedankt.
Antwoord:
Fri Sep 7 12:38:45 2001
Geachte heer of mevrouw,
U hebt het verschil tussen een eigen graf en een plek in een algemeen graf correct beschreven.
In beginsel is het inderdaad de echtgenoot van uw (schoon)moeder die als opdrachtgever van de begraving beslist of en welk monument(je) op het graf komt. Echter, als hij zou blijven weigeren om een steen te plaatsen, zou dit m.i. eventueel wel via de rechter afgedwongen kunnen worden. Er is jurisprudentie voldoende houvast. Maar ja, om de zaken verder te laten escaleren is natuurlijk nogal wat.
Ik heb even nagedacht over de mogelijkheid van een herbegrafenis van uw (schoon)moeder in een eigen graf. Technisch zou het wel kunnen, maar u hebt er eigenlijk de medewerking van de echtgenoot voor nodig. En die zult u niet krijgen. Ik verwacht dan dat onder deze omstandigheden de burgemeester ook geen verlof voor op- en herbegraving wil afgeven.
Cruciaal in wat er rond begraven en cremeren wel of niet gebeurt, is de wens van de overledene. De wens van uw (schoon)moeder was om begraven te worden. Wanneer zij niet uitdrukkelijk (mondeling ten overstaande van diverse getuigen en/of in een testament of codicil) heeft aangegeven dat zij een eigen graf terecht wil komen, wordt met begraving in een algemeen graf voldoende aan haar wens voldaan. Zij wist of kon weten hoe haar echtgenoot er over dacht. Zij heeft geen maatregelen genomen om er voor te zorgen dat een ander dan de echtgenoot de begrafenis regelde, dus nam het risico dat het zo zou kunnen lopen zoals het nu gelopen is. Ik denk dat onder deze omstandigheden, hoe onbevredigend ook, de burgemeester de zaak zal laten zoals zij nu is.
Wat altijd nog kan, is herbegraving over 10 jaar. Algemene graven kunnen na 10 jaar worden geruimd. In sommige gemeenten houdt men iets langere termijnen aan. Maar op een gegeven moment verdwijnt het graf. U kunt dan inderdaad de stoffelijke resten naar een nieuw eigen graf laten overbrengen. De echtgenoot kan dat t.z.t. niet tegenhouden. De rechthebbende op een graf waarvan de rechten zijn verlopen, heeft geen wettelijk recht om te bepalen dat die resten voor eeuwig moeten verdwijnen. Andere belanghebbenden, zoals kinderen, kunnen dan voor herbegraving zorgen. Ik ken diverse voorbeelden uit mijn eigen praktijk.
U kunt nu reeds bij de houder van de begraafplaats deze wens (schriftelijk!) kenbaar maken en verzoeken om contact met u op te nemen als het zover is. U moet ook zelf de vinger aan de pols houden en over 10 jaar nog eens contact opnemen.
Een en ander neemt niet weg dat u de poging zou kunnen wagen om nu al een herbegrafenis te regelen.
De kans dat het lukt is heel erg klein, maar de poging alleen al is misschien toch goed voor uw gemoedsrust. Dan weet u dat u geprobeerd hebt wat u redelijkerwijs kon doen.
Wat u misschien ook zou kunnen doen - het klinkt wellicht wat vreemd maar ik ken mensen die het onder vergelijkbare omstandigheden gedaan hebben - is om nu al een eigen graf te nemen en daar een monument voor uw (schoon)moeder op te zetten. Dan is er nu toch al een eigen herinneringsplek en de wetenschap dat uw (schoon)moeder er over 10 jaar naar toe kan verhuizen kan de plek nu ook al emotioneel waardevol maken.
mr W.G.H.M. van der Putten
7 februari 2001
Spelregels
