Plaatsen van een persoonlijk aandenken (op graf biologische vader)
20 januari 2004
Vraag nummer: 2822 (oude nummer: 3831)
Geachte heer van der putten
Twaalf jaar geleden hoorde ik via mijn zus dat ik van een andere vader was dan dat ik altijd gedacht had.
Na een verwerkingsproces van drie jaar heb ik na twee jaar zoeken mijn vader gevonden.
We hadden veel telefoniche contakten en hij heeft het enkel zijn vrouw verteld van mijn bestaan.
Bij zijn vrouw heeft hij verder geen kinderen en ben ik eigelijk zijn enige zoon.
Omdat zijn vrouw niet wilde dat haar enige zoon en diens kinderen mochten weten van mijn bestaan heb ik het zo gelaten en heb ik zeven jaar op deze manier contakt met mijn vader gehad en hebben elkaar opgezocht wanneer de gelegenheid zich voordeed.
We waren blij met elkaar en veel dingen werden duidelijk in de loop der jaren.
In het voorjaar van 2003 werd mijn vader ziek en is na 2 maanden al overleden.
In de laatste vase van zijn ziekbed heeft hij ook de rest verteld van mijn bestaan, omdat hij wilde dat ik als zijn zoon werd betrokken voor het regelen van zijn begrafenis.
In eerste instantie leek alles prima te verlopen de familie van zijn vrouw nam mij op, alsof ik er altijd al bij gehoord had
De kleinzoon die ongeveer van mijn leeftijd is heeft in veel dingen bemiddeld en is na zijn overlijden een aantal keren op bezoek geweest met zijn hele gezin.
Ik vond dit prettig ook omdat mijn vader dit graag had gewild
Nu komt eigelijk het probleem.
Ik heb na overleg met deze kleinzoon een blijvende herinnering laten maken met een inscriptie die ik heb laten aanpassen in de kleuren van mijn vaders grafsteen het is een dichtgeslagen boek van natuursteen op een vlakke onderplaat zodat het niet om kan vallen of waaien.
Het heeft de groote van 25cm x33cm.
Nu ik deze aandenken wil plaatsen op het voeteneind van het graf van mijn vader is deze familie er opeens op tegen dat ik het er neer wil zetten. Sterker nog ze verbieden mij eigelijk er zelfs een bloemetje bij te zetten.
De reden??? Het is mij niet duidelijk en hun wensen ook geen contakt meer.
Bij het regelen van mijn vaders begrafenis mocht ik zijn kist uitzoeken en zelfs bepalen wat hij aan mocht. Ook vertelde men dat ik het graf wel mocht onderhouden omdat hun niets gemeen hebben met een kerkhof. Ik heb uiteraard hierin toegestemd, hoewel ik er niet wekelijks kan komen.
Ikzelf woon in Enschede, en mijn vader is in zijn woonplaats Alkmaar begraven.
De kleinzoon in kwestie is beheerder van het graf geworden omdat oma dit aan hem heeft toevertrouwd i.v.m de afwikkelingen van de facturen die nog zou gaan komen.
Wanneer ik iets op het graf plaatst en ook al is het een bloemmetje heeft men de beheerder ingeschakeld om deze te verwijderen.
Ik heb de beheerder inmiddels gesproken en hij bevestigde ditgene.
Alleen zo zei hij liep het geen vaart en waarschijnlijk zou hij er niet dagelijks op toezien.
Alleen is het nu zo dat deze aandenken mij 500 euro heeft gekost en dat ik het zonde vind dat deze dan zomaar wegehaald word.
Bij vele navraag is mij het een en ander duidelijk geworden, al heb ik er onvrede mee dat ik als nabestaande niets mag plaatsen bij vaders laatste rustplaats
Misschien heeft u alsnog een advies voor mij.
met vriendelijke groeten,
D Mulder
Enschede
Antwoord:
Geachte heer Mulder,
De rechthebbende op een graf heeft het voor het zeggen, of iemand anders iets op dat graf mag plaatsen of niet.
Aan een bos bloemen kun je niet zien wie de gulle gever is, maar aan het persoonlijk aandenken dat u hebt laten maken, wel.
De familie kan uw aandenken aan uw biologische vader weigeren. Dat is natuurlijk heel vervelend, gelet op de bijzondere geschiedenis en bijzondere band die u met hem hebt weten op te bouwen.
Ik zou me kunnen voorstellen dat een en ander nu - relatief kort na het overlijden - voor de familie heel erg gevoelig ligt. Dat heeft waarschijnlijk op zich helemaal niets met u of uw persoon te maken. Maar uw vader heeft zijn (andere) familie lange tijd misleid en wellicht wordt dat nu sterk gevoeld. Misschien heeft het dus niets met u, maar alles met uw vader te maken.
Ik zou gewoon eens een tijdje wachten. Niet een week of een maand, maar 1 of 2 jaar. Dan kunnen de (onderhuidse?) emoties wat gekalmeerd zijn en heeft men er misschien geen probleem mee als u alsnog uw aandenken plaatst.
mr W.G.H.M. van der Putten
