19 september 2005
Vraag nummer: 4030 (oude nummer: 6474)
geachte heer van de Putten
Onder het Julianaplein bij ons in de gemeente dat naast een kerk ligt zijn een aantal graven uit de 18E eeuw bloot gelegd. Tevens is een knekelput gevonden waarin veel botten van verschillende mensen door elkaar zijn begraven / bijeengebracht. Dit laatste is waarschijnlijk gebeurd tijdens eerdere werkzaamheden aan het plein.
De beide kerken hebben ons gevaagd of zij de resten mogen herbegraven.
Mijn vraag aan u is:
- welke wettelijke eisen moeten / kunnen we stellen aan de kerken als zij gaan herbegraven
- welke eisen moeten we stellen aan de opslag en het vervoer van de restanten van de kisten en skeletten
- zijn er vergunningen nodig
- is voor deze graven gezien de de leeftijd ook de WLB van toepassing
vriendelijke groeten M.Haije
Antwoord:
Geachte heer Haije,
Hier is geen sprake meer van een begraafplaats, maar van resten van een opgeheven begraafplaats. Daar geldt de Wet op de lijkbezorging niet voor; daar geldt niets voor, behalve gezond verstand. Maar dat is altijd al het belangrijkste.
Dat de Wlb niet van toepassing is heeft niets te maken met de leeftijd van de graven op zich (graven op een begraafplaats kunnen honderden jaren oud zijn, mits er maar rechten op rusten en mits de begraafplaats begraafplaats blijft), maar met de toepassing van artikel 47, aanhef en tweede lid, Wlb.
Ik vermoed dat er heel veel tijd overheen is gegaan nadat de begraafplaats is gesloten en opgeheven en dat daarom de begraafplaats geen begraafplaats meer is. En dat vervolgens daarom de Wlb niet meer van toepassing is.
Het lijkt mij een voortreffelijk idee om de gevonden stoffelijke resten her te begraven. Want ook al geldt er geen begraaf-wetgeving (meer), toch is het natuurlijk altijd wenselijk om piëteitvol met deze resten om te gaan. Je kunt ze laten liggen en weer toedekken, óf elders een nette bestemming geven.
Er zijn geen wettelijke eisen die u als gemeenten moet of kunt stellen aan de kerken als zij gaan herbegraven. Er is immers geen wettelijke grondslag om eisen te stellen, althans geen publiekrechtelijke. Dus vergunningen zijn helemaal niet aan de orde.
Maar ik neem aan dat de grond thans eigendom van de gemeente is. Dan kan de gemeente wel als eigenaar van de grond en dus ook van de stoffelijke resten de voorwaarden dicteren. Dan kun je in principe zelfs verder gaan dan op publiekrechtelijke basis. Maar de vraag is dan: is het nodig?
Ik zou alleen als eis stellen dat er piëteitvol gewerkt moet worden, dat er bij de werkzaamheden, opslag en vervoer zo gewerkt wordt dat er niets kwijt kan raken of ontvreemd kan worden. Ik denk niet dat er nog volksgezondheids of gezondsheidsaspecten een rol spelen. Ik meen daarom dat met enkele eenvoudige afspraken over de manier van werken, de opslag en het vervoer volstaan kan worden. Het zou niet eens kunnen als je het zou willen, voorwaarden stellen via een vergunning. Vergunningen, adviesaanvragen bij VROM of Volksgezondheid en dergelijke, zijn niet aan de orde.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
Spelregels
