Zeemansgraf

Overboord zetten van een overledene

Wie in Nederland overlijdt, kan geen zeemansgraf krijgen, tenzij hij of zij eerst naar het buitenland wordt vervoerd. Alleen bij een overlijden op een Nederlands schip is een zeemansgraf mogelijk. Niet als een gewone vorm van lijkbezorging, maar als noodmaatregel.

Ook in het geval dat iemand op een schip overlijdt, geldt dat de wens van de overledene bepalend is voor wat er met het lichaam gebeurt. In beginsel wordt het lijk aan land gebracht. Indien dit niet direct of snel met behulp van bijvoorbeeld een helikopter mogelijk is, kan het stoffelijk overschot bewaard worden. Kan aan deze voorwaarden niet worden voldaan, dan zal het lijk overboord gezet moeten worden.

Dat mag niet eerder dan 36 uur na het overlijden. Alleen als dat de gezondheidstoestand aan boord in gevaar zou brengen, mag het lijk eerder overboord. Maar tegenwoordig zijn de transportmiddelen zo snel dat de noodzaak een lijk overboord te zetten nauwelijks voorkomt.

Voor zeemansgraf naar het Verenigd Koninkrijk

In Nederland is het zeemansgraf niet toegestaan. Wie dat toch wil, zal moeten uitwijken naar landen waar het wel is toegestaan. Dat kan bij voorbeeld in het Verenigd Koninkrijk. Daar zijn op vier plaatsen uit de kust van Schotland en Engeland troggen aangewezen voor zeebegrafenissen. Op deze plaatsen is de zee meer dan 300 meter diep. Daar mag niet gevist worden en dat wordt ook echt door de milieudienst gecontroleerd. In het Verenigd Koninkrijk komt een zeemansgraf ongeveer 25 tot 30 maal per jaar voor. Een firma, de Britannia Shipping Company for Burial at Sea, levert zo'n twee keer per maand geheel verzorgde zeebegrafenissen voor 2700 pond.

Voorwaarden

In Artikel 23 van het Besluit op de lijkbezorging staat: Indien het lijk overboord wordt gezet, wordt het in een stevig omhulsel verpakt en verzwaard met zodanig gewicht dat het zinken en onder water blijven van het lijk zijn gewaarborgd.