Op een zomeravond zit ik op het terras achter het huis van Arno en Thijmen. De laatste heeft me uitgenodigd omdat hij wil dat ik kennis maak met Arno, zijn echtgenoot, die lijdt aan de ziekte Amyotrofische Laterale Sclerose (ALS). Het is één van de meest ernstige en invaliderende aandoeningen van het zenuwstelsel. Als ik met Arno praat ben ik me bewust van het feit dat in zijn lichaam een gezonde geest zit. Thijmen weet dat hij binnenkort afscheid van hem zal moeten nemen.
Een paar weken later belt Thijmen met de mededeling
dat Arno besloten heeft dat
zijn leven op is. Met de huisarts wordt een afspraak gemaakt voor euthanasie. In de dagen die volgen bespreken Arno en Thijmen de uitvaart. Arno zoekt zelf zijn kist uit. Dan volgt de laatste dag. Samen beleven ze een innerlijke rust. ’s Avonds ontvang ik een appje: ‘ Het is gebeurd’.
Als ik binnen kom ligt Arno
op het bed in de kamer. In zijn hand heeft hij een orchidee uit het rouwboeket van Thijmens vader, die ruim twee weken vóór Arno overleed. Arno’s gezicht
is ontspannen, het is volbracht. Thijmen heeft hem zelf gewassen en gekleed. Er brandt zacht licht en er klinkt muziek. Een serene sfeer. Thijmen vertelt rustig hoe bijzonder de laatste dagen met Arno waren.
Samen hebben ze tien mooie jaren gehad. Ze waren gek op reizen naar Amerika en bezoekjes aan Disneyworld. Daar voelden ze zich thuis. Een plan voor de toekomst was er: emigreren naar dat land van de onbegrensde mogelijkheden. Daar samen een plekje hebben.
Maar het loopt anders: Arno krijgt ALS. De toekomst zal er anders uit zien. Thijmen besluit de zorg voor Arno zelf op zich te nemen, waarbij hij zichzelf zal moeten wegcijferen. En dat doet hij. Een bijna onmenselijke opgave, die er wel voor zorgt dat Arno thuis waardig kan leven. En sterven.
In gesprek met Thijmen krijgt de uitvaart vorm. De rouwkaart bevat elementen van hun beider passie: het Disney kasteel op de voorzijde en de Amerikaanse vlag zacht door de tekst heen. Op de dag van de uitvaart is
er een laatste afscheid in een uitvaartcentrum met naaste familie en vrienden. Thijmen gaat als enige mee naar het crematorium en neemt daar zelf afscheid.
Deze week krijg ik opnieuw een appje: ‘Er komt steeds meer besef van wat ik kwijt ben, niet alleen het vervelende jaar maar ook de 10 goede jaren die we hadden’. Ik ben dankbaar dat ik kennis heb mogen maken met Arno en Thijmen. Een verdrietige, maar ook rijke ervaring door de allesomvattende liefde van deze twee mensen voor elkaar.
Koop Geersing
uitvaartverzorger
