Uitgeverij Meinema | 128 pagina's | Oktober 2014
‘Ik was tot stilstand gekomen in die ene onmogelijke, hartverscheurende roep van Judith om haar leefbare ruimte te bieden. Klaar om te antwoorden, maar hoe geef je die aan een dode?
Het was of ik stond te wachten op een bus, waarvan de lijn allang was opgeheven.’
Zelfdoding is niet te bevatten voor wie achterblijft; het is een werkelijkheid die onze vertrouwde zingeving voorbij is. Dat maakt dat je gemakkelijk in je rouw verdwaalt: in de nooit helemaal te beantwoorden vragen naar het hoe en waarom, en in verlammende gevoelens van schuld, woede of schaamte. Hoe vind je een begaanbare weg erdoorheen, terug het leven in?
Liesbeth Gijsbers schetst haar eigen zoektocht naar houvast en een leefbare toekomst. Troost en perspectief vond ze vooral bij de Frans-joodse filosoof Emmanuel Levinas. Die hielp haar een persoonlijk antwoord te geven op de trage vragen waarvoor de dood van haar zus haar gesteld had.
Over de auteur | Liesbeth Gijsbers is taalkundige. Naast haar werk als tekstredacteur volgde ze opleidingen aan het Instituut voor Toegepaste Integrale Psychologie en het Opleidingsinstituut voor theologie en geestelijke verzorging vanuit vrijzinnig perspectief. Ook gaf ze trainingen op het gebied van communicatie en persoonlijke ontwikkeling. In 2009 verloor zij zelf haar zus aan zelfdoding.
ISBN 978 90 211 4369 9
