Als een kindje levenloos ter wereld komt kunnen de ouders bij de gemeente een akte van geboorte (levenloos) laten opmaken. Het maakt niet uit hoelang de zwangerschap heeft geduurd.
De akte van geboorte (levenloos) is inhoudelijk gelijk aan een geboorteakte. Na de aangifte wordt het kindje direct opgenomen in het overlijdensregister.
De overheid heeft de ‘akte van geboorte (levenloos)’ in de wet opgenomen zodat ouders een officiële erkenning krijgen dat hun kindje ter wereld is gekomen. Ouders mogen bij de aangifte kiezen of hun kindje de achternaam van de vader of de moeder krijgt. Deze keuze is vrij als het gaat om een eerstgeborene. Als het levenloos geboren kindje de eerstgeborene is dan is de keuze van de achternaam niet bindend voor eventuele volgende kinderen die de ouders krijgen.
Baby’s die na de geboorte overlijden, ook als dat heel kort na de geboorte is, krijgen een geboorteakte. Gelijktijdig met het opstellen van de geboorteakte wordt ook een akte van overlijden opgemaakt door de gemeente waar het kindje is overleden.
Er ontstaat soms wat onduidelijkheid over de invloed die de duur van de zwagerschap heeft op het recht om een levenloos geboren kind te mogen inschrijven. Het opmaken van de akte is niet afhankelijk van de duur van de zwangerschap. De verwarring die soms ontstaat heeft betrekking op de Wet op de Lijkbezorging(Wlb). In de Wlb staat dat de duur van de zwangerschap bepaalt of een levenloos geboren kind begraven of gecremeerd moet worden. De regel is dat een kindje verplicht begraven of gecremeerd moet worden bij een zwangerschap van 24 weken of meer. Deze termijn telt alleen in het kader van de Wet op de Lijkbezorging en speelt geen rol bij het opmaken van een akte van geboorte (levenloos).
