rouw bip)j een mantelzorger (anoniem sv

19 januari 2016

Vraag nummer: 44924

ik ben 18 jaar mantelzorger geweest voor mijn vader en daarna mijn moeder. Mijn vader overleed in 2015, mijn moeder vorig jaar.Dit heb ik met veel liefde gedaan. Ik heb nog een oudere zus en broer, en een gehandicapte zus. Omdat ik als enige in dezelfde woonplaats woonde als onze ouders en zorgervaring heb, was het vanzelfsprekend dat ik de mantelzorger was.Merkwaardig genoeg namen mijn oudere broer en zus meteen na het overlijden de zaken over, een merkwaardige zaak na zoveel jaren waarin ik alleen alles moest schipperen.Na het overlijden van onze ouders is er met geen enkel woord aan mij een bedankje gegeven. Alles werd verdeeld en ik had ineens weinig meer te vertellen. Na enige tijd heb ik hen gevraagd om een extra beloning voor alles wat ik heb gedaan. Dat is me niet in dank afgenomen. Integendeel ,met moeite werd er een 'nou bedankt hoor'geslist en meteen'wat hebben we verder nog te bespreken'.Omdat wij ook een gehandicapte zus hebben en daarvoor een zorgplicht,en ik bovendien van mijn broer en zus houd, wil ik de zaak niet moeilijker maken of laten exploderen, maar ik blijf wel met gekwetste gevoelens rondlopen.Ik heb de stap kunnen zetten alles te vergeven om verder te kunnen en doe net alsof er niets gebeurd is.. Toch wil ik vragen of ik, na 18 tropenjaren, niet wat meer liefde en begrip had morgen ontvangen?Of is dat hun rouwproces?

Antwoord:

Beste vraagsteller,
Wat zal deze hele situatie moeilijk voor je zijn. Na het verlies van je beide ouders, voor wie je lang hebt gezorgd, zo'n reactie van broer en zus. Mantelzorg gebeurt vaker door 1 van de kinderen uit een gezin. Waarschijnlijk beseffen zij niet dat wat je voor jullie ouders hebt gedaan, zeker niet vanzelfsprekend is. Die zorg is nog niet voorbij omdat jullie zus ook zorg nodig heeft. Met je broer en zus zou je een duidelijke taakverdeling kunnen moeten maken, desnoods op papier, om herhaling van de voorgaande situatie te voorkomen. Dat mag je ook best benoemen naar elkaar toe. Hopelijk begrijpen zij dan ook wat jij lange tijd alleen hebt gedaan.
Veel sterkte!
Met vriendelijke groet,
Anja Berghout
Nunazorg