Vijfde jaargang - Nummer 17 - Zomer 1998
De vrijheid te schrijven wat ie wil
Ronald Giphart schreef samen met theatermaker Gérard van Kalmthout een toneelstuk over de laatste uren van een oudere vrouw. In het toneelstuk Frühstück no future draait alles om de laatste uren van Lotte, een succesvol oud-diplomate, die geen treurig einde wenst en euthanasie laat plegen. Een einde dat veel overeenkomsten vertoont met de dood van zijn moeder. Giphart: “Als schrijver put je uit je eigen ervaringen. De euthanasie van mijn moeder was zo diep emotioneel voor mij, dat ik ter plekke al dacht: ‘Het lijkt wel alsof ik in een toneelstuk van Pinter zit.’” Door Marijke Streefkerk
Niet iedereen sterft dezelfde dood
Schijndood hoeft geen angstbeeld te zijn, schijnleven wel, aldus medisch ethicus Erwin J.O. Kompanje. Dankzij de voortgang van de medische wetenschap kan een mens tegenwoordig verschillende doden sterven. Naast hersendood en hartdood constateert Kompanje nog een derde vorm van dood, de ‘individuele dood’. De individuele dood wordt echter niet door iedereen als dood gezien, met als gevolg patiënten die als kasplantjes verder leven.
De nieuwsgierigheid bevredigen
Twee obductie-assistenten vertellen over hun beroep. Zij zijn het die het ‘vuile werk’ opknappen. Zij openen het lichaam en halen de organen eruit, die vervolgens door de patholoog-anatoom onderzocht worden. En zij naaien het lichaam weer dicht. Ze vinden het fascinerend werk dat hun nieuwsgierigheid naar het menselijke lichaam bevredigt. Door Marijke Streefkerk
Schilderen in de snijzaal
Het anatomische genre in de schilderkunst heeft enkele hoogtepunten gekend in de handen van Rembrandt, Rubens en Dürer. Het is een genre dat lange tijd verwaarloosd is geweest. Schilders Bas Sebus en Jan Maarten Voskuil pakten het weer op. Met dezelfde reden als de oude kunstenaars: ter studie. Door Eva den Buurman
Fotografe Marrie Bot zet enkele falsificaties recht
Marrie Bot fotografeerde acht jaar lang uitvaarten in Nederland en is een expert geworden op het gebied van dood en begraven. Graag wil ze wat vooroordelen over uitvaartondernemers uit de weg ruimen, verkeerde denkbeelden van uitvaartvernieuwers corrigeren en de idealisering en vervalsing van het verleden met nuchtere feiten weerleggen. Een interview. Door Anja Krabben
Lijkbezorging vanaf de zesde verdieping
Een gesprek met twee ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Zaken die de Wet op de lijkbezorging onder hun hoede hebben. Een gesprek over thanatopraxie, de asvuurpijl en het mobiele crematorium. “Is dat een serieus idee of een rariteit?” Door Rob Bruntink
Twee gewone zondagmiddagen in Zuid-Amerika
Mérie van der Rijt is op wereldreis en wil tijdens de meer dan een jaar durende tocht vooral iets leren over ‘vreemde’ rituelen rond de dood. In Doodgewoon doet zij daar verslag van. Ditmaal bezoekt ze in Zuid-Amerika de begraafplaatsen van La Paz in Bolivia en van Tulcan in Ecuador.
Rubrieken
· Kunst voor het crematorium; cd met treurmarsen; design-rouwsuite in Groningen; de column van Doodgraver en nog veel meer actuele zaken in de rubriek Kort.
· SCI klaagt kleine uitgever en auteur aan, in de rubriek Internet.
· Frank Verhallen bespreekt in Liederen en de dood een lied van Frieso Wiegersma.
· In zijn Kroniek van de vaderlandse literatoren noemt Bob Polak Connie Palmen een ‘lijkenpikster’.
· Voor de laatste keer de rubriek Religie. Heks Jana vertelt over Wicca.
Tevens
Uitgelezen, de vernieuwde en verbeterde boekenrubriek met veel boekbesprekingen, tijdschriftsignaleringen, tips en aanraders.
|
|
|
