Vierde jaargang – Nummer 16 – Lente 1998
Unieke blik in het menselijk lichaam trekt veel nieuwsgierigen
De Duitse anatoom prof. dr. Gunther von Hagens ontwikkelde een nieuwe, spectaculaire techniek waarmee lichamen geconserveerd kunnen worden: Plastination. In Mannheim stelde hij meer dan 200 echte lichaamsdelen en hele lichamen ten toon. Een opzienbarende en controversiële tentoonstelling. Door Barbara Mastwijk
Het nieuwe rouwen
Huilende Britten om Diana, rouwende Nederlanders voor Meindert Tjoelker. In stad en land verschijnen spontaan herdenkingstekens om tragische doden te herdenken. Totaal vreemden leggen er bloemen en branden er kaarsjes. Een ontleding van het ‘nieuwe rouwen’. Door Anja Krabben
Klinkklare conclusies van een nuchter journalist
Journalist Marcel Hulspas hoort veel, ziet veel, maar gelooft slechts weinig. De auteur van de ‘encyclopdie der pseudo-wetenschappen’ Tussen waarheid & waanzin laat voor Doodgewoon zijn licht schijnen over de vele populaire zijpaden van het leven anno 1998. Door Marijke Streefkerk
Geen behoefte aan moeilijke gesprekken
Nergens is de dood zo dichtbij als in een bejaardenhuis. Geen mens die er nog van opkijkt als de bridge- of zangclub het plotseling met een lid minder moet doen. Maar voor treurnis is bij de bewoners van dit 'eindstation' geen plaats. Ze willen er graag over praten, de dood, ook al beweren hun verzorgers dat 'onze oudjes' geen behoefte hebben aan ‘moeilijke gesprekken’. Een bewoonster: “De zusters zijn zelf gewoon bang voor de dood.” Door Audrey Zonneveld
Een laatste groet
Foto’s van Marrie Bot, die vanaf 1990 meer dan honderd uitvaarten bezocht van verschillende bevolkingsgroepen in ons land. Zij was met de camera aanwezig vanaf het moment dat de overledene werd gewassen en opgebaard tot de laatste doden- en rouwrituelen. Een boek en een tentoonstelling zijn het resultaat.
Ondergronds
Thomas Lynch is dichter maar in het dagelijkse leven uitvaartondernemer in Mitford (Michigan), een stadje van zesduizend zielen in Amerika. “Een prima stadje om gezinnen groot te brengen en ten grave te dragen.” Hij schreef een meesterlijk boek: Ondergronds. Levensberichten uit het uitvaartwezen. Een gesprek met een gewaardeerd en tevreden man. Door Anja Krabben
Resten van de Inca’s
Veel eeuwenoude begraafplaatsen en heiligdommen zijn nu populaire en druk bezochte toeristische trekpleisters. Bekend zijn de piramides in Egypte, minder bekend is ‘el camina Inca’, een oude Incaweg die leidt langs heiligdommen en grotten waar de Inca’s hun gemummificeerde doden begroeven. Mérie van der Rijt is op wereldreis en wil tijdens de meer dan een jaar durende tocht vooral iets leren over ‘vreemde’ rituelen rond de dood. In Doodgewoon doet zij daar verslag van. Zij begon haar reis hoog in de Andes.
De beker niet leegdrinken tot de laatste druppel
Voor mensen die ondraaglijk en uitzichtloos lijden zijn er beperkte mogelijkheden om via hun arts euthanatica te krijgen. Mensen die op andere, weloverwogen gronden zelfstandig het leven willen verlaten, hebben geen toegang tot deze geschikte middelen. Stichting Vrijwillig Leven streeft naar een wetswijziging waarbij mensen hun levenseinde in eigen hand kunnen nemen en waarbij hulp hierbij niet langer strafbaar is. Een gesprek met voorzitter Ir. Gerard Schellekens en publiciste Merel Laseur, lid van de Raad van Advies. Door Susan Smit
Rubrieken
· De internationale rouwvlag komt uit Nederland, de tweede Amerikaanse uitvaartgigant is gearriveerd, de column van Doodgraver en nog veel meer actuele zaken in de rubriek Kort.
· Danny's star trek op Internet.
· Boekbesprekingen
· Frank Verhallen bespreekt in Liederen en de dood een serieus lied van Freek de Jonge.
· In zijn Kroniek van de vaderlandse literatoren signaleert Bob Polak moderne offers aan de doden.
· Religie. Vrijdenker André van Well accepteert de eindigheid.
Tevens
Kunstenares Alexandra Rouppe van der Voort ‘boetseert’ haar dode vader tot leven en gaat met hem winkelen.
|
|
|
