De tekst van de wet zoals we onderstaand hebben meegezonden is dachten wij niet gewijzigd, klopt dat?
De reden dat we deze vraag hier stellen is dat we met stomme verbazing kennis hebben genomen van de verwisseling van 2 kisten/overledenen die een week geleden in Brabant heeft plaatsgehad.
Als de tekst nog actueel is, dan kan de werkdruk nog zo hoog zijn, maar als men het registratienummer op de juiste wijze gebruikt (bij het inkisten of het afscheidnemen) mag dit niet voorkomen.
met vriendelijke groet,
een paar uitvaartverzorgers.
Art. 8 . - 1. Op de kist of op het andere omhulsel van het lijk wordt een registratienummer vermeld.
- 2. Tot begraving of verbranding wordt niet overgegaan dan nadat de houder van de begraafplaats of van het crematorium de identiteit van het lijk heeft vastgesteld door vergelijking van het op de kist of het omhulsel vermelde registratienummer met dat, vermeld op een bijgevoegd document dat tevens de namen, overlijdens- en geboortedata van de overledene dan wel de geslachtsnaam van de doodgeborene bevat.
- 3. Indien de identiteit niet genoegzaam blijkt, vindt zo mogelijk de identificatie van het lijk plaats door twee personen die de overledene bij het leven hebben gekend, in tegenwoordigheid van de houder van de begraafplaats of het crematorium.
Antwoord:
Sun Dec 2 22:15:52 2001
Geachte damens en/of heren in de uitvaartverzorging,
Het door u geciteerde artikel 8 van de wet (Wet op de lijkbezorging) geldt inderdaad nog.
En het artikel doet nog altijd goed dienst, want het komt bij mijn weten 1 of 2 keer per jaar voor dat inderdaad een verkeerde kist bij een begraafplaats of crematorium wordt aangeleverd. En die vergissing wordt dan ontdekt aan de hand van de papieren en het nummer.
Maar het systeem van artikel 8 is niet sluitend. Geen enkel systeem is sluitend, overigens. Als men op een kist het verkeerde registratienummer aanbrengt en de bij dat nummer (en niet bij de kist) behorende papieren meelevert, gaat het ook fout. Dat zal een week geleden bij het crematorium in Brabant was ook het geval zijn geweest.
Artikel 8 helpt in ieder geval wel om een aantal vergissingen te voorkomen, zo blijkt al uit de praktijk.
Maar ik merkte al op dat geen enkel systeem sluitend is. Stel dat men de overledene een kaartje met een nummer of naam om de grote teen bindt - zoals men vaak in de film ziet - dan kan dat ook verwisseld worden. Stel dat men bij iedereen die geboren wordt direct een chip met een uniek kenmerk inplant, dan zou dat ook gebruikt kunnen worden bij identificatie bij overlijden. Maar als de PC dan hapert of er een nieuw computerprogramma is en de data niet goed zijn overgezet, heb je ook weer een probleem.
Het geval van een week geleden was een ongelukkige samenloop van omstandigheden. De ene overledene kreeg slechts 2 mensen op rouwbezoek en dat waren nog mensen die hem niet goed kenden.
Wellicht durfden die mensen niet goed in de kist te kijken. Mensen kunnen er na een slopende ziekte heel anders uitzien dan vroeger. Soms worden overledenen heel slecht opgebaard en zijn ze ook voor directe familie nauwelijks herkenbaar, zo is mijn persoonlijke ervaring. Dat de verwisseling dan niet is opgemerkt, is voor mij geen groot raadsel. Maar het is wel toeval dat het niet is opgemerkt en dat betrokkene al gecremeerd was, voordat diens echte familie bij de kist van de tweede persoon stond. Dat is verdraaid veel pech. Had natuurlijk nooit mogen gebeuren.
Oplossingen om dit soort situaties te voorkomen zie ik niet in nog meer procedures of voorschriften, maar in attentheid en geen te hoge werkdruk van het personeel. Het kan nog zo druk zijn, maar zorgvuldigheid moet voorop staan.
Als enige lichtpuntje in deze droeve situatie zie ik dat de komende jaren iedere uitvaartverzorger en mortuariummedewerker in Nederland nog beter zal opletten dan daarvoor en identiteit niet dubbel maar driedubbel zal controleren.
Spelregels
