23 mei 2003
Vraag nummer: 2267 (oude nummer: 2698)
Fri, 23 May 2003 09:47
Geachte mr. van der Putten,
Als een moeder 24 weken zwanger is en het kindje wordt dan doodgeboren ben je volgens de wet op de lijkbezorging verplicht om het aan te geven bij de gemeente. Als de moeder nu minder dan 24 zwanger is kun je dan toch naar de gemeente gaan om het aan te geven en in te laten schrijven in het trouwboekje.
Mijn tweede vraag; mag je in dit geval je kindje gewoon mee naar huis nemen en het bijvoorbeeld in je eigen tuin begraven (denk ook aan de moederkoek bijv.) In mijn laatste voorbeeld bedoel ik dus als de zwangerschap minder als 24 weken is geweest.
Met vriendelijke groet,
Wim Tromp
Uitvaartverzorger
Antwoord:
Geachte heer Tromp,
Aangifte van overleden personen is niet geregeld in de Wet op de lijkbezorging, maar in het Burgerlijk Wetboek (in Boek I van dat wetboek, dat over familie- en personenrecht gaat) en het Besluit burgerlijke stand, dat de zaken meer in detail uitwerkt. Formeel staat het doen van aangifte van overlijden los van het verkrijgen van een verlof tot begraven of verbranden. Het is geen wettelijke eis dat je óm een verlof tot begraven of verbranden te krijgen eerst aangifte van overlijden moet doen. Maar op het moment dat je bij de balie van Burgerzaken zegt: ik wil voor die en die persoon een verlof tot begraven of verbranden, dan zeg je eigenlijk natuurlijk al meteen dat iemand overleden is en begin je ook al met het doen van aangifte van overlijden. Of het doen van aangifte van een doodgeborene.
Er staat in het Burgerlijk Wetboek geen termijn hoe oud of jong (in maanden of weken) een doodgeborene moet zijn. Er kan altijd aangifte worden gedaan van het levenloos ter wereld komen, ook bijvoorbeeld na 20 weken.
Het inschrijven van geboorte (en levenloos geboren zijn) in het trouwboekje is een ander verhaal. Dat is geen wettelijke verplichting, het is meer een soort gebruik. Het is gewoon feitelijk handig om de geboortedata en de juiste voornamen in de juiste spelling ergens op een centrale plek in het gezin/huis voorhanden te hebben. En het trouwboekje is zon handige plek. Er zijn massas mensen die niet uit het hoofd weten wat nu precies de voornamen (doopnamen, zegt men ook wel) van de kinderen zijn. Vooral bij de meer traditionele namen zoals Henricus: was het nou Hendrikus, Henrikus of Hendricus. Of Annie met ie of Anny? Of, meer modern, Kimberley of Kimberly? En was de volgorde nou W.G.H.M. of W.H.G.M.? Dan is het trouwboekje dus erg handig. Maar géén verplichting.
Als het doodgeboren kind jonger dan 24 weken is, mag je inderdaad het kind thuis in de tuin begraven. De vraag is, of dat verstandig is, want het lijkt mij een grote emotionele belasting om het kind zó dichtbij te hebben. Zit je daarna nog wel rustig te barbecuen in die tuin, of laat je de hond er nog ravotten en botten begraven? Enfin, dat moet men zelf overwegen, maar men moet er wel goed over nadenken. Zie ook vraag 1401 'Zelf foetus < 28 weken in tuin begraven?' en vraag 1645 'Levenloze vrucht (begraven in achtertuin)' in de sub-rubriek Kinderen.
Met vriendelijke groet,
mr W.G.H.M. van der Putten
23 mei 2003
Spelregels
